جان تو و جان شهر

می دانیم، خسته اید از آن گروه مردمانی که دغدغه تمام شب‌هایتان هستند و شما، دغدغه‌ای برای آن‌ها نیستید. اما تویی که این روزها لباس سپیدت بیش از همیشه قداست دارد ، تویی که از جان شیرین ات گذشتی تا ما آسوده در این شهر پاییزی قدم بزنیم، باز هم تمنا می‎کنیم :« جان تو و جان این شهر»