کرم حبیب پور با بیان اینکه مفهوم مشارکت به تنظیم رابطه بین دولت و ملت برمی‌گردد، توضیح داد: ملت، مفهوم عامی در این تعریف دارد. مشارکت در سطح توسعه از دهه 50 به بعد، جایگاه‌های متفاوتی داشته و در بسیاری از مواقع مغفول مانده است. طرح ریحان شهر در این فضای مفهمومی قابل ردگیری است.
عضو هیات علمی دانشگاه خوارزمی ضمن اشاره به یکی از محورهای ریحان شهر در حوزه کودکان، سالمندان و بیماران جسمی عنوان کرد: در بحث حمایت‌های اجتماعی، این سه گروه مطرح هستند. این سه گروه اقتضائات ویژه‌ای دارند و این اقتضائات زمانی و مفهومی است.
حبیب‌پور در ادامه بیان کرد: اگر ایده‌های طرح ریحان شهر ایده‌های تعهد آمیز و ایده آلی نباشد، به درد اجرا نمی‌خورند. اگر ایده‌ها پایدار نباشند، ابتر می‌مانند، بنابراین ایده‌ها باید تعهدآمیز باشند تا به پایداری آن‌ها کمک کند.
به گفته این جامعه شناس و عضو هیات علمی دانشگاه خوارزمی، تمامی ایده‌های مطرح شده برای گروه‌های اجتماعی ریحان شهر به معنای واقعی کلمه ایده‌های مشارکتی هستند.
او با بیان اینکه خودانگیختگی در ایده‌ها بسیار مهم است، توضیح داد: ایده نمی‌تواند پیاده‌سازی شود تا زمانی که همکاری بین بخشی به جز شهرداری رخ دهد. باید ایده‌ها مبتنی بر ظرفیت محلی و منابع موجود باشد.
این جامعه شناس و عضو هیات علمی دانشگاه خوارزمی در پایان تأکید کرد: زمانی شهر تهران به لحاظ پایداری محقق می‌شود که عدالت محور و مشارکت‌محور باشد که پویش ریحان شهر بر همین مبنا اجرا شده است.
انتهای پیام/
نظر شما