بودجه سالیانه شهرداری تهران باید متناظر با برنامه چهارساله باشد

به گزارش خبرنگار شهر؛ میثم مظفر در آیین آغاز تدوین برنامه چهارم مدیریت شهری تهران، اظهار داشت: تنظیم سند برنامه چهارم مدیریت شهری نقش به شدت موثری در آینده شهر تهران دارد.

وی، به تئوری اثر پروانه ای که عنوان می کند بال زدن یک پروانه در نقطه‌ای از جهان، می‌تواند طوفانی را در نقطه‌ ای دیگر بیافریند؛ اشاره کرد و گفت: اگر امروز می خواهیم تصمیمی را اتخاذ و سیاستی را نگارش کنیم باید به تاثیراتی که از خود بر جای می گذارد توجه ویژه داشته باشیم. پیامدهای تصمیمی که شاید به ظاهر جزئی و کم اثر به نظر برسد ممکن است تندبادها و اثرات غیرقابل پیش بینی در جامعه ایجاد کند.

رئیس کمیته بودجه شورای اسلامی شهر تهران، مسئله یابی، در دستور کار قرار دادن، بدیل یابی، تدوین سیاست و برنامه، مشروعیت بخشی، اجرایی سازی و نظارت و ارزیابی را مراحل ۷ گانه چرخه سیاستگذاری و تدوین برنامه برشمرد و افزود: اگر در همین ابتدا مثلا بر تغییر جدی در حمل و نقل عمومی متمرکز شویم به یک گونه باید منابع مالی و زمانی را مصروف آن کرده و برش برنامه سالیانه را نسبت به برنامه چهارساله تنظیم کنیم و اگر بخواهیم در همه حوزه ها و عرصه ها متکثر و متنوع به صورت برابر کار کنیم نیز به گونه ای دیگر باید وارد عمل شویم.

وی با اشاره به قانون پارتو به عنوان یکی از مفیدترین مفاهیم موجود در دنیای مدیریت و رفتار راهبردی گفت: بر اساس این اصل، ۸۰ درصد نتایج رخدادها ناشی از توجه به ۲۰ درصد موضوعات است. بنابراین باید ۲۰درصد کلیدی موضوعات مهم و اولویت دار را در دستور کار قرار دهیم که ۸۰ درصد اثر دارد.

مظفر خاطرنشان ساخت: جمع بندی ما در کمیسیون برنامه و بودجه شورای اسلامی شهر تهران حاکی از این است که در تدوین برنامه چهارم توسعه شهر تهران، به جای پراکنده کاری، یک سری شاخص های کمی و معین در ۲۰ درصد مسائل حائز اهمیتی داشته باشیم که احتمال ۸۰ درصد تاثیرات را می تواند به دنبال داشته باشد. 

عضو شورای اسلامی شهر تهران تاکید کرد: در تدوین یک برنامه اگر تحقق عدالت شهری را به معنای ایجاد فرصت رشد برابر در کالبد و زیست بوم شهر و همچنین شهروندان درنظر بگیریم نگاه تساوی بین تمام مناطق حاکم نخواهد بود، بلکه باید در برخی محلات کم برخوردار منابع به فوریت تزریق شود تا فرصت رشد برابر برای شهروندان محلات محروم نیز همچون سایر محلات فراهم شود.

وی افزود: باید پاسخ به اینکه آیا می خواهیم شهری خودرو محور یا انسان محور داشته باشیم یا تفکیک پسماند از مبدأ صورت گیرد را  قبل از نگارش برنامه توسعه شهر مشخص کنیم.

مظفر، بدیل ها، استراتژی ها و روش های مختلف رسیدن به نتایج را حائز اهمیت دانست و افزود: باید مبانی نظری و معرفتی و ارزش های کلیدی لحاظ شود. اگر هدف ما صرفا ایجاد رفاه برای شهروندان باشد نیازی به مشارکت شهروندان نداریم اما اگر فراهم سازی رشد و تکامل در شهر و شکوفایی استعدادهای ذاتی مردم مدنظرمان باشد، شهر به مثابه کالبدی برای رشد انسانهاست که لازمه آن مشارکت عمومی و مسئولیت پذیری شهروندان است.

وی با اشاره به نقش ابزارها و رویکردهای تدوین سیاست و برنامه گفت: اگر دیدگاه ما در تدوین سیاست و برنامه ریزی پرهیز از ابزارهای سختی چون الزام و جبر و قانون و بخشنامه و ساختارهای آمرانه باشد و بخواهیم از سیاستگذاری نرم در تدوین برنامه استفاده کنیم باید به گونه ای عمل کنیم که سلسله مراتب افقی حاکم شود و به مشارکت جمعی دست یابیم در این صورت نقش شهرداری به جای ابلاغ و تصدی گری به نقش هماهنگی، بسترسازی، پیشتیبانی کننده، تنظیم گر، میانجی و داور تبدیل می شود.

رئیس کمیته بودجه  شورای اسلامی شهر تهران با تاکید بر مشروعیت بخشی به عنوان مرحله پنجم چرخه سیاستگذاری و تدوین برنامه بیان کرد: تبدیل سیاست گذاری ها و برنامه به قانون که مشروعیت یابد و ملاک عمل قرار گیرد بسیار مهم است. بودجه سالیانه ما باید متناظر با برنامه چهارساله باشد که معمولا در این زمینه گسست وجود دارد و باید اصلاح شود.

به گفته مظفر، عملیاتی کردن برنامه در سایه اجتماعی سازی آن محقق می شود. بنابراین نیازمند همگرایی و تبیین قابل فهم فراگیر هستیم. باید کارویژه ما در این چهارسال برای همگان روشن شود تا همبستگی اجرایی نیز شکل گیرد. 

وی افزود: همچنین چرخه تدوین برنامه، در مرحله نهایی نظارت و ارزیابی حائز اهمیت است که سنجش و پایش برنامه اجرایی را به صورت دقیق انجام خواهد داد. در واقع تدوین برنامه ۴ ساله چهارم شهرداری تهران مانند اثر پروانه ای یک سیاست اگر جدی گرفته شود، می تواند آینده شهر تهران و تصویر و ادراک عمومی ایجاد شده از رویکردهای این دوره مدیریت شهری را متفاوت سازد.

مظفر در پایان اظهار امیدواری کرد که با همت جمعی شهرداری و شورای شهر فرایند تدوین برنامه ۴ ساله چهارم شهرداری تهران به موقع به سرانجام برسد و بتواند آینده شهر تهران و تصویر و ادراک عمومی ایجاد شده از رویکردهای این دوره مدیریت شهری را متفاوت ساخته و به نفع شهروندان گام بردارد.

انتهای پیام/