به گزارش شهر، آلودگی هوا مهمان ناخوانده‌ای است که زندگی تهرانی را با مشکلات عدیده‌ای در حوزه اقتصاد و سلامت درگیر کرده است. اهمیت موضوع موجب شد تا سه دستگاه جدید به منظور سنجش آلودگی هوا وارد تهران شود، براساس گفته محمد مهدی میرزایی قمی مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوای تهران، یکی از این سه دستگاه در منطقه ۱۷ - منطقه فاقد ایستگاه سنجش آلودگی هوا- قرار خواهد گرفت.
محمد مهدی میرزایی قمی در رابطه با ادعای خاموشی دستگاه‌های سنجش آلودگی هوا در روزهای اوج آلودگی و همچنین افزایش میزان آلودگی ناشی از گرد و غبار توضیحاتی ارائه کرد.
*شما از واردات سه دستگاه سنجش آلودگی هوا و ایجاد سه ایستگاه جدید در تهران خبر داده‌بودید، این سه ایستگاه در کدام مناطق ایجاد خواهند شد؟
اولویت ما مربوط به مناطقی است که در حال حاضر فاقد ایستگاه هستند. در حال حاضر تمام مناطق ۲۲ شهرداری به جز منطقه منطقه ۱۷ دارای ایستگاه هستند و براین اساس اولویت اول ما مربوط به این منطقه است. اولویت بعدی مربوط به مناطقی است که بیشتر درگیر با آلودگی ذرات معلق هستند.
* کدام مناطق بیشتر با این نوع آلودگی درگیر هستند؟
منبع این نوع آلودگی بیشتر مربوط به منابع متحرک است. ما برای جای گذاری این ایستگاه‌ها با شهرداری‌های مناطق مکاتبه‌ای داشته‌ایم تا ظرفیت‌ها بررسی و به ما اعلام شود. هنوز تصمیمی گرفته نشده است اما براساس اولویت ذکر شده، باید گفت که مناطق ۱۲ و ۳ در اولویت هستند.
* با توجه به گستردگی شهر تهران تا چه میزان کمبود دستگاه سنجش آلودگی وجود دارد؟
در رابطه با این موضوع مطالعات مشخصی انجام نشده تا بدانیم به طور کلی در تهران چقدر کمبود است. دستگاه‌هایی که در تهران وجود دارند از دهه ۷۰ به بعد نصب شدند. اینگونه نبود که ۲۲ دستگاه آماده باشند و ما براساس امکانات موجود دست به جای گذاری بزنیم. در هر دوره‌ای براساس بودجه‌ای که وجود داشت، دستگاه‌ها به صورت موردی خریداری و نصب شدند.
* در کشورهای دیگر هم از این دستگاه‌ها برای سنجش آلودگی استفاده می‌شود؟
ایستگاه‌های سنجش آلودگی قابلیت جا به جایی ندارند و هزینه‌های خریداری و نگهداری‌شان بالا است به همین دلیل برخی از کشورهای دنیا به سمت سنسورهای محلی سنجش آلودگی هوا رفته‌اند که ارزان قیمت و با قابلیت جا به جایی هستند.
* چرا ما به این سمت نرفته‌ایم؟
پیگیری این موضوع در برنامه است و امیدواریم که این پروژه در سال آینده اجرایی شود اما فعلا در مرحله مطالعات قرار داریم. این موضوع در دنیا نیز موضوع جدیدی است و تنها ۵ سال از شروع به کارش می‌گذرد.
* بیشتر در کدام کشورها از این شیوه استفاده می‌شود؟
آمریکا، انگلستان و فرانسه.
* تفاوت قیمت دستگاه‌های فعلی سنجش آلودگی هوا با این سنسورها چقدر است؟
این سنسورها بیش از ۱۰ برابر ارزان تر در می‌آیند.
* شما گفتید که ایجاد این ایستگاه‌ها در دهه ۷۰ اتفاق افتاد، اولین ایستگاه در چه سالی ایجاد شد؟
ایستگاه‌های سبزه میدان(منطقه ۱۲)، فاطمی(منطقه ۶) اولین ایستگاه‌های متعلق به شرکت بود که در سال‌های ۱۳۷۴ و ۱۳۷۵ مستقر شدند.
* در روزهای آلوده که میانگین آلودگی هوا اعلام می‌شود، عده‌ای می‌گویند که برخی ایستگاه‌ها در مناطق آلوده را خاموش می‌کنند تا میانگین آلودگی کاهش یابد، این ادعا درست است؟
ما تنها مجموعه‌ای هستیم که اپلیکیشن داریم و شهروندان در همین قالب در جریان آلودگی هوای شهر قرار می‌گیرند در حالی که ما طبق قانون هوای پاک وظیفه اندازه‌گیری شاخص آلودگی هوا را نداریم و این مسئولیت برعهده محیط زیست است. با این وجود شهرداری، ۲۲ دستگاه سنجش آلودگی دارد و به طور کلی آلاینده‌هایی که اندازه‌گیری می‌شوند، ۶ مورد هستند. ۴ آلاینده گازی و ۲ آلاینده مربط به ذرات معلق است. باید در ایستگاه‌های سنجش تمام ۶ آنالایزر را داشته باشیم تا امکان اندازه‌گیری غلظت این ۶ آلاینده وجود داشته باشد. از آنجایی که دستگاه‌های سنجش آلودگی به مرور زمان وارد کشور شده‌اند، بعضی از ایستگاه‌ها مجهز به تمام آنالایزرها نیستند و اصلا بحث خراب بودن یا خاموش بودن ایستگاه نیست.
* چرا از ابتدا دستگاه‌هایی خریداری نشدند که تمام موارد را آنالیز کنند؟
ایستگاه‌های سنجش آلودگی به دو دسته تقسیم می‌شوند، ایستگاه‌های ترافیکی که در کنار معابر اصلی قرار می‌گیرند تا بتوانند منابع متحرک را اندازه‌گیری کنند، دی اکسید نیتروژن و ذرات معلق، آلاینده اصلی منابع متحرک هستند، برخی از ایستگاه‌ها نیز غیرترافیکی و در محدوده مناطق مسکونی هستند، این ایستگاه‌ها به بررسی خطرات آلودگی بر سلامت مردم می‌پردازند. در این ایستگاه‌ها با توجه به تفاوت‌های کارایی که دارند، نصب برخی آنالایزورها اولویت نبود و آنها را در ادوار مختلف براساس بودجه و اولویت‌هایی که داشتند، وارد کردند. بنابراین موضوع برای امروز نیست. ما در دوره فعلی شهرداری تنها یک دستگاه آوردیم که قابلیت اندازه‌گیری تمام آلاینده‌ها را دارد.
ناگفته نماند که این موضوع خدشه‌ای به شاخص محاسبه کیفیت هوای تهران وارد نمی‌کند، چون ۲۲ ایستگاه مربوط به شهرداری و ۱۴ ایستگاه نیز مربوط به سازمان محیط زیست است و شاخص کیفی هوا براساس عملکرد این ۳۶ ایستگاه سنجیده می‌شود. اینکه یک ایستگاه آنالایزر مخصوص به ذرات معلق را نداشته باشد، خدشه به محاسبه کلی وارد نمی‌کند چون متوسط آلاینده‌ها محاسبه می‌شود.
* نکته دیگری نیز در رابطه با میانگین کیفیت هوا وجود دارد، این است که در بعضی از بازه‌های زمانی، وضعیت آلودگی هوا ناسالم برای گروه‌های حساس است اما در روز بعد که میانگین آلودگی هوا ۲۴ ساعت گذشته منتشر می‌شود، هوای برای تمام گروه‌ها ناسالم اعلام می‌شود، دلیل تغییر میانگین در بازه زمانی کوتاه چیست؟
براساس استانداری که who مشخص کرده است باید میانگین ۲۴ ساعت را رصد و اعلام کنیم اما از آنجایی که ما ظرفیت بالاتری داریم،این شاخص را به صورت ساعتی نیز محاسبه می‌کنیم. این شاخص ممکن است در زمانی به دلیل افزایش ترافیک و عبور ماشین‌های دیزل برون شهری بالا برود. البته شاخص همواره از ۸ صبح دیروز تا امروز محاسبه می‌شود و یکی از دلایل نیز مربوط به تفاوت محاسبه میان شاخص ۲۴ ساعته و ساعتی است.
* آماری وجود دارد که این گرد و غباری که در فصل تابستان از سمت عراق به ایران می‌آید، تا چه میزان به روزهای آلوده شهر اضافه کرده است؟
آلاینده ذرات معلق کوچکتر از ۱۰ میکرون آلاینده‌ای است که هنگام بروز پدیده ریزگرد با افزایش غلظت آن روبرو هستیم. با بررسی بازه زمانی ابتدای سال ۱۴۰۰ تا ۵ دی ۱۴۰۱ باید گفت که در سال ۱۴۰۰ آلاینده ذرات معلق کوچکتر از ۱۰ میکرون تنها موجب ۶ روز در شرایط ناسالم برای گروه‌های حساس شده است ولی در سال جاری نه تنها ۱۶ روز ناسالم برای گروه‌های حساس به لحاظ این آلاینده ثبت شد بلکه در مجموع ۷ روز نیز در شرایط وخیم‌تر کیفیت هوا قرار گرفت و به زبان دیگر تعداد روزهای آلوده تقریبا ۴ برابر سال قبل بوده و ۲۸۳ درصد نسبت به سال ۱۴۰۰ بیشتر شده است.
* آلاینده ازون در ۵ سال گذشته چه تغییری داشته است؟
در سال ۱۳۹۴ بدون هیچ روز آلوده و سال ۱۴۰۱ با داشتن ۴۴ روز ناسالم برای گروه‌های حساس و ۳ روز ناسالم برای همه به لحاظ آلاینده ازون به ترتیب کمترین و بیشترین روزه آلوده در بازه زمانی - ۱۳۹۴ تا آخر پاییز ۱۴۰۱- به خود اختصاص داده‌اند.
منبع: همشهری آنلاین
انتهای پیام/
نظر شما