حسن خلیل آبادی، عضو کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران در گفتگو با خبرنگار شهر درباره وضعیت کودکان کار و زباله گرد در تهران گفت: پدیده زباله گردی در شرایط کرونا و غیرکرونا یک پدیده ناخوشایند است و باید به طور اساسی درباره این پدیده مطالعه شود و برای آن تصمیم گرفت.
او ادامه داد: تصمیم های مقطعی در این باره پاسخگو نیست. بیشتر کسانی که از این راه ارتزاق می کنند، مهاجران افغان هستند لذا باید شرایط سنجیده شود. یکی از راهکارهای موجود الزام این کودکان به تحصیل است که اگر پدیده بازماندگان از تحصیل را فارغ از ملیت آنها در ایران مانند بسیاری از کشورهای دنیا اجرایی و تأکید کنیم که کودک باید به مدرسه برود و تحصیل کند، آموزش ببیند و بازی کند. اگر در کشورهای دیگر خانواده ای به این شکل از فرزند خود استفاده کند مرتکب جرم می شود. البته در ایران نیز این قانون وجود دارد که خانواده ها موظف هستند فرزندان خود را به مدرسه بفرستند.
خلیل آبادی گفت: باید برای زباله گردی کودکان به عنوان یک پدیده زشت اجتماعی راهکارهایی پیش بینی کنیم که ریشه کن شود. وجود حتی دو کودک زباله گرد با هر ملیت و نژادی برای شهر بد است. اگر نگاه درستی به مسأله شود به این نتیجه می رسیم که این کودکان رها هستند یا خانواده آنها دچار بحران هستند و یا از کودکان خود سوء استفاده می کنند و بدتر اینکه پیمانکارانی وجود دارند که از این کودکان سوء استفاده می کنند.
این عضو شورای شهر افزود: بارها نمونه هایی دیده شده است که این کودکان دارای مجوز از سوی پیمانکارانی هستند که به آنها اجازه می دهند در یک منطقه سطل های زباله را جستجو کنند و این امر نشان می دهد که این کار سیستماتیک است و یک موضوع موردی نیست. اگر این کودکان مجوز نداشته باشند پیمانکارهای منطقه با آنها برخورد می کنند پس نشان می دهد که این کار برنامه ریزی شده است و صاحب کار پیمانکار است و این کودکان نیز افراد نیازمندی هستند که در معرض این خطر بزرگ قرار دارند.
او با اشاره به اینکه همه مسئولان شهری در مقابل این پدیده مسئول هستند، گفت: باید بعد انسانی را در نظر گرفت که کرامت این انسان ها و سلامت آنها در این حوزه مورد آسیب قرار می گیرد. همان طور که از اعتیاد و زنان خیابانی و خیلی پدیده های دیگر اجتماعی جلوگیری می شود باید در این مورد نیز اقدام شود. برخورد قهری هم در این مورد پاسخگو نخواهد بود. این مشکل نیازمند کار فرهنگی و اجتماعی است.
خلیل آبادی به شهر گفت: این کودکان در سکونتگاه های نا ایمن زندگی می کنند و وضع زندگی آنها خوب نیست. سازمان های حمایتی باید آنها را شناسایی کرده و خانواده ها را تحت پوشش قرار دهند. اینکه اجازه ندهیم از سلطل زباله چیزی جمع نکنند جلوی ارتزاق آنها را گرفته ایم. باید ابتدا مشکل نیاز به کار را برطرف کنیم. اگر سازمان های حمایتی وظایف خود را به درستی انجام دهند و خانواده ها را با این موضوع آشنا کنیم این پدیده کاهش پیدا می کند.
خبرنگار: سمیرا امیرچخماقی
نظر شما