سیدمحمد بهشتی، پیشکسوت معماری در گفتگو با خبرنگار شهر، معتقد است تهران به لحاظ بستر طبیعی یکی از استثنائی ترین موقعیت‌ها در کل ایران را داراست ، پوشش گیاهی خاص خودش را دارد، به طوری که چنار تهران را هر جای جهان ببینید یاد این پایتخت می افتید.
به گفته او؛ تهران درواقع به محلی تبدیل شده که همه فرهنگ ها در آن نماینده ای دارد، مثلا تا چند وقت پیش به این صورت بود که بیشتر آرایشگرها اهل گیلان بودند یا دوزنده ، بیشتر کفاش ها اهل آذربایجان و تبریز بودند. الان هر کدام از آنها مشاغلی را در تهران بر عهده گرفتند و تکثر فرهنگ‌ها در تهران به وضوح قابل مشاهده است.
رئیس پیشین پژوهشگاه وزارت میراث فرهنگی، به شهر تهران به مثابه «جایی بودن» اشاره کرده و بر این باور است که: متأسفانه از سال ۱۳۵۳ به بعد شهر در تاریکی رفت و ارتباط روایی مردم با آن قطع شد که این روند تا اواخر دهه ۷۰ نیز ادامه داشت، بنابراین نسل‌هایی که در این فاصله به دنیا آمدند خاطراتی از شهر تهران ندارند و بیشتر خاطرات آنها مربوط به محیط خانه است. این در حالی است که نسل ما از خیابان‌های مختلف تهران مانند؛ میدان فردوسی، لاله‌زار، ولیعصر و ... خاطرات فراوانی دارند.
او با بیان اینکه طی سال‌های گذشته کسانی که در مورد تهران صحبت می کردند، متخصصان حوزه شهری و مدیران شهری بودند، می‌گوید: تا چندین دهه صحبت درباره تهران در انحصار این دو گروه بوده است و شاید کمتر از یک دهه است که دیگران پا به میدان گذاشتند و درباره تهران شعر و قصه می گویند. خوشبختانه صحبت از تهران در حال خارج شدن از انحصار متخصصان شهری است.
بهشتی توجه شهروندان به فضای بیرونی را متعلق به اواخر دهه ۷۰ می‌داند و تاکید دارد: از اواخر دهه ۷۰ تمنای بیرون رفتن در شهروندان به وجود آمد و این سؤال «که هستم و این شهر کجاست؟» مطرح شد به این معنا که این نسل از شهروندان به کیستی و چیستی تهران توجه کردند به همین دلیل در همان سال سفارش‌هایی برای ساخت فیلم درباره تهران از سوی شهرداری ارائه شد زیرا این خواسته از سوی اجتماع ایجاد شده بود.
به گفته این تهران پژوه؛ تهران تنها پایتختی است که شرکت‌کنندگان تورهای تهران‌گردی آن خود تهرانی‌ها هستند؛ چرا که این شهر به‌تازگی توسط شهروندان در حال شناخته شدن است. علاوه بر این بازار روایتگری درباره تهران رونق پیدا کرده، چرا که این شهر به تازگی صاحب اهالی شده است.
او می‌گوید: امروز ما به بهار شهرنشینی وارد شده‌ایم و مدنیت در حال غلبه کردن است. کوتاه‌شدن نرده‌های ساختمان‌ها، پرسه زنی در خیابان‌ها و توجه و رشد زندگی شبانه مصداق عینی این بهار شهرنشینی است. ساماندهی بسیاری‌های از خیابان‌های قدیمی از جمله سی تیر، سعدی، میدان مشق و ... به معنای عقب نشینی از تفکرات گذشته و قوی‌تر شدن مدنیت است.
خبرنگار: فریبا رحمانی
نظر شما