ساعت ۲ و ۱۲ دقیقه آخرین روز تابستان سال ۱۳۵۹ بود و مردم پایتخت که پای اخبار نیم روزی رادیو خبرهای نگران‌کننده جنوب را دنبال می‌کردند به صدای مهیبی از جای پریدند. این نخستین بمبی بود که بر سر تهران افتاد. نخستین حمله مهم خارجی بعد از سیصد سال که حریم پایتخت ۲۰۰ ساله ایران را مخدوش می‌کرد. بمبی که بر سر شهرک اکباتان افتاد.
این صدای مهیب که در ساعت ۲ و ۱۲ دقیقه آخرین روز تابستان شنید شدبرای چند دقیقه ادامه داشت و برای آن‌هایی که به مرز غربی تهران نزدیکتر بودند مهیب‌تر و همراه با خرد شدن شیشه‌ها بود. خیلی از مردم مضطرب از خانه بیرون آمدند و به دود سیاهی که از سمت فرودگاه مهرآباد می‌آمد چشم دوختند. ۳ میگ جنگی حریم هوایی ایران را شکسته بودند و تا فرودگاه اصلی ایران را از کار بیاندازند. اما جنگ در تهران درست از شهرک اکباتان که غربی‌ترین جای شهر بود آغاز شد. جنگی نابرابر و تحمیلی که سایه آوار را به مدت هشت سال در کنار دلاوری‌های رزمندگان ایرانی بر سر شهرها انداخت.
شاید عجیب باشد میان این همه اولین‌ها اولین بمبی که بر سر تهران هم قرار بگیرد. اما شاید این اولین با همه ترس‌هایش بخشی از خاطره‌های شهر تهران باشد که نباید از یاد برود.
تهران درست یک روز بعد از آغاز جنگ تحمیلی در شهریور ۵۹ وارد این جنگ شد. ۳ میگ جنگی عراقی ظهر ۳۱ شهریور در زمانی که حواس همه به سمت خرمشهر، ابادان و سوسنگرد بود به سمت تهران حرکت کردند و به سمت فرودگاه مهرآباد رفتند. قصد اصلی این سه میگ جنگی حمله به فرودگاه مهرآباد و پایگاه شکاری نیرو هوایی تهران بود. اما یکی از این سه خلبان بمب‌هایش را کمی آنطرفتر روی شهرک اکباتان ریخت.
شهرک مدرن و ۱۴ ساله اکباتان که یکی از نخستین مجموعه‌های بزرگ مسکونی در تهران مدرن شده آن روزگار بود. طرح ساخت چنین مجتمعی در سال ۱۳۴۵ توسط مهندسان آمریکایی داده شد. نام مجموعه را از نام قدیم همدان به عنوان یکی از قدیمی‌ترین پایتخت‌های ایران گرفتند که در فارسی به معنای محل تجمع بود.
مهندسان معمار شرکت استارت به سرپرستی جردن گروزن طرح ساخت این مجتمع را در چند فاز دادند. این شهرک که حدود شش کیلومتر وسعت دارد و روی محور توسعه غربی شرقی تهران ساخته شد قرار بود محل سکونت نیروی هوایی باشد. اما اتفاقاتی که در سال‌های بعدی افتاد باعث شد تا این شهرک محل استقرار طبقه متوسط باشد. شهرک اکباتان که حالا یکی از مهمترین مناطق غرب تهران است سه فاز ۲۳ بلوک و ۱۵۶۷۵ واحد مسکونی مجهز دارد.
اولین واحدهای مسکونی این مجتمع در سال ۵۶ آماده شد و به کارمندان دولتی فروخته شد. این واحدها که دو بلوک A۱ و C۲ فاز یک بود همان بخشی بود که مورد حمله قرار گرفت. اما از آن جا که همه نگران فرودگاه مهرآباد و پایگاه شکاری بودند به جز کسانی که در اکباتان و در حاشیه این بمباران بودند از آن خبردار شدند و همه به سمت دو هواپیمای مسافربری که در آن زمان مورد حمله قرار گرفتند رفتند. بیشتر روزنامه‌ها هم تنها به خبر فرودگاه پرداختند. سعید صادقی عکاس خبری که آن روزها در روزنامه جمهوری اسلامی کار می‌کرد یکی از کسانی بود که برخلاف بسیاری از همکاران به اکباتان رفت. او که برای عکاسی از فرودگاه به آن جا رسیده بود به خاطر تدابیر امنیتی نتواسنت وارد فرودگاه شود و آن چنان که خودش چند سال پیش برای خبرگزاری‌ها گفته بود توسط یکی از افسران نیرو هوایی به سمت اکباتان راهنمایی شد. او درست در زمانی به اکباتان رسید که زخمی‌ها به بیمارستان منتقل شده بودند و آن چه مانده بود خرابی بمب‌هایی که بود که بی‌هدف روی سر مردم آوار شده بود.در این بمباران آن چنان که روزنامه‌ها نوشتند یک نفر به اسم یاسین یاسینی شهید شد و بیش از شش نفر زخمی شدند. این نخستین عکس‌هایی بود که از جنگ در تهران ثبت شد. عکس‌هایی که برای سال‌ها کمتر کسی از آن‌ها خبر داشت و حالا تنها سند و خاطره کمتر دیده شده جنگی است که از شهریور۵۹ تا مرداد ۶۷ بر مردم ایران تحمیل شد و حماسه دفاع مقدس را شکل داد. هفت سال و شش ماه بعد نخستین موشک کروز از سمت مرز عراق به طرف تهران شکلیک شد و بر سر بخش کودکان بیمارستان عیوض‌زاده تهران آوار شد. نوزادانی که تنها چند ساعت بود لذت حیات را چشیده بودند و یک پسر ۱۰ ساله قربانیان این حادثه بودند.
نظر شما