به گزارش خبرنگار شهر، مدیریت ششم شهر تهران در شرایطی مسئولیت شهر را برعهده گرفت که پروژه‌های پایتخت به دلیل بدهی و وجود تنش مالی متوقف شده بود. وضعیت به گونه‌ای بود که مدیران دوره قبل برای پرداخت حقوق کارکنان خود نیز مجبور به قرض گرفتن از بانک شده بودند. به طوری که شهرداری تهران در سه ماه ابتدایی مدیریت شهری جدید، ۷۰هزار میلیارد تومان بدهی داشت. اما در کمتر از یک ماه از آغاز مسئولیت این شرایط سخت و تنش مالی رفع شد، اما چگونه؟ اولین اقدام تبدیل ۱۲۰۰ حساب به خزانه واحد شد و این یعنی ایجاد انضباط مالی.
انضباط مالی یکی از مهمترین اصول برای هدایت هر مجموعه ای است که بدون رعایت آن هر مجموعه بزرگی حتی با وجود داشتن درآمدهای بالا هم می تواند ورشکسته شود.
داود حمزه، کارشناس اقتصادی در گفت و گو با خبرنگار شهر، یکی از ارکان اصلی موفقیت در ساختارهای مالی را انضباط مالی می داند. او معتقد است، زمانی که انضباط مالی ایجاد شود، شفافیت ایجاد می‌شود و شفافیت، اعتماد را به همراه خود دارد. در نتیجه کارایی و نگاه جامع برای تصمیم گیری ایجاد خواهد کرد.
به گفته حمزه، انضباط مالی یکی از موضوعات مهم در هر ساختاری است. تجمیع حساب ها باعث افزایش ضریب دقت، کنترل و نظارت خواهد شد. بخشی از انضباط مالی در حسابرسی به اجرا برمی‌گردد و بخشی به تجمیع حساب ها، مدیریت و کنترل آن. انضباط مالی دوبخش دارد؛ اول در حوزه اجرا و بهینه کردن و دوم در بحث کنترل، استقرار نظام ارزیابی کفایت کنترل داخلی که دو بازوی انضباط مالی هستند. با ایجاد انضباط مالی و کاهش تنش حرکت توسعه‌ای شهر تهران به سمتی رفت که میزان آسفالت ریزی از ۷۰۰ تن به ۱.۵ میلیون تن رسید. این یعنی کاهش نقاط آسیب زا و خطرات.
در همین زمینه سرهنگ مصطفی زینی وند، رییس اداره مهندسی ترافیک پلیس راهور تهران بزرگ به خبرنگار شهر در مورد نقص روکش معابر و تاثیر آن بر تصادفات می گوید: یکی از دلایل اصلی تصادفات نقص راه و عامل راه باشد و یکی از مصادیق نقص راه، نقص در روکش آسفالت معابر است.
رییس اداره مهندسی ترافیک پلیس راهور تهران بزرگ با بیان اینکه بهسازی معابر شبکه تهران در دستور کار قرار گرفته است، ادامه داد: نسبت به رفع نقص آسفالت بخش‌ها و معابر زیادی اقدام شده و در معابر خیلی زیادی تراش روکش و بهسازی انجام شده که همچنان هم ادامه دارد.
دلیل دیگری از رشد و انضباط مالی، برگزاری یکصدوهجده پویش امید و افتخار است. پویش هایی که در همه بخش‌ها و در همه مناطق و با تاکید بر مناطق محروم برگزار شد تا فاصله شمال و جنوب شهر کاهش یابد. همچنین نوسازی ناوگان حمل و نقل، اتوبوس برقی، تاکسی برقی، تقاطع همسطح، تکمیل پروژه های نیمه تمام یادگار، شوشتری و بعثت که اخیرا اضافه شده تمامی این موارد از جمله اقداماتی است که در حوزه شهرسازی انجام شده و حوزه مالی در همه موارد و مسائل نقش اساسی و کلیدی برعهده داشته است.
در سال ۱۴۰۲ برای اولین بار ۳۰ همت متمم ارائه شده است و امسال حتما به رقمی بالاتر از این میزان خواهیم رسید. برای امسال بودجه ۱۵۱ هزار میلیارد تومانی در نظر گرفته شده است که رقم ۸۰ هزار میلیارد تومان فقط به پروژه های عمرانی اختصاص دارد. قراداد ۷۹۱ واگن چینی و واردات خودروهای برقی نیز از دیگر نشانه‌های انضباط مالی و تحقق بودجه است.
علی خسروانی، فعال حوزه خودرو در گفت‌وگو با خبرنگار شهر، درخصوص واردات خودروهای برقی اظهار کرد: حرکت به سوی خودروهای برقی در واقع یک ضرورت است؛ انتخاب ما نیست بلکه انتخاب دنیاست. دلیل آن خوب است یا بد، توجیه دارد یا ندارد، موضوع دیگری است و واقعیت این است که دنیا به سمت آن حرکت می کند.
اما عده‌ای می گویند که تحقق بودجه بیشتر بر منابع ناپایدار محقق شده که عابدین سالاری‌پور کارشناس اقتصادی در گفت‌وگو با شهر در این رابطه می‌گوید: اگر بخواهیم خیلی سریع و شفاف و علمی بودجه را نسبت به دوره قبل مقایسه کنیم، شهرداری تهران نسبت به یک ایستایی و توقف کامل در پایان سال ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ حرکت کرده است. در دو سال گذشته درآمد و بودجه مصوب شورای شهر تهران را محقق کرده که در سال ۱۴۰۱ بیشتر از این محقق شد. امسال هم با وجود متممی که ارائه شده باز هم این اتفاق تکرار شد.
وی در پاسخ به این پرسش که "آیا گفته برخی افراد که اذعان دارند ۷۹ درصد بودجه ناپایدار است و با این شرایط هر کسی می‌تواند بوجه را محقق کند، صحت دارد"، تاکید کرد: اتفاقاً اینطور نیست؛ بنده هم ادبیات آن دوره را بررسی کردم و درگیر آن بودم، هم امروز. این موضوع در حالی که یک ظاهر علمی دارد حرف عوامانه است.
سالاری‌پور ادامه داد: اگر ترکیب منابع درآمدی شهرداری تهران را در ۳۰ سال گذشته مقایسه کنید، یک سری کدهای درآمدی روشن و مشخصی وجود دارد. اتفاقاً همین کدهای درآمدی در فاصله زمانی سال ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۰ نیز وجود داشت اما عملاً اتفاقی نمی‌افتاد. کسانی که دنبال این حرف هستند، ابتدا به ساکن باید خرج شهر تهران را بدهند یا یک سری منابع درامدی پایداری تعریف کنند. کسانی که این حرف را می‌زنند این طرف مسئله را می‌بینند ولی راه حلی برایش ندارند. شهرداری که تقریباً چهل هزار میلیارد تومان هزینه حقوق و دستمزد و نگهداشت شهر می‌دهد، چه کار باید کند؟
سالاری‌پور اضافه کرد: به لحاظ علمی هم اینگونه که می‌گویند نیست؛ یک شهر به لحاظ زمانی یک نرخ نوسازی دارد. یعنی این ساختمان هایی که وجود دارند بعد از ۲۰ تا ۳۰ سال (بسته به عمرشان) فرسوده می‌شوند که باید نوسازی شده و کالبد جدید جایگزین شود.
وی با اعلام اینکه بخش قابل توجهی از تهران بافت فرسوده است، یادآور شد: باید برای نوسازی این بافت پروانه گرفت، ساخت‌وساز انجام داد و متناسب با این جمعیت فضا و زیرساخت ایجاد کرد. مسئله جایی به وجود می‌آید که آن کالبدی که ساخته می‌شود با آن سرانه‌های خدماتی دچار عدم تعادل شود. تهران در دهه‌های مختلف دچار عدم تعادل بوده است.چرا؟ چون خرج و دخل با هم تناسب نداشتند. تهران زیرساخت نیاز دارد؛ دولت هم در سنوات مختلف سهم شهر تهران را نداده است؛ لذا این نظر در حالی که ظاهر علمی دارد، بسیار عوامانه است.
از دیگر اقداماتی که معاونت امور مالی در دست اقدام دارد تلاش برای بورسی کردن شرکت شهروند است که حسین مرید سادات کارشناس بازار سرمایه در این مورد به خبرنگار شهر می گوید: در بورس کالا خریدار و فروشنده به صورت کاملا مشخص، در یک نظام قانون مند و منصفانه با هویت های مشخص رو در روی هم قرار می گیرند و با یک قیمت در فرایند مبادله با هم معامله می کنند. قیمت ها قبل از اینکه وارد بورس کالا شوند، کارشناسی می شوند و امکان گرانفروشی در آن وجود ندارد و فرآیند قیمت گذاری در آن منصفانه است.
همچنین درخصوص بورسی شدن شهروند ایمان شریفی کارشناس بازار سرمایه به خبرنگار شهر اظهار می کند: الزامات ورود یک شرکت به فرابورس و بورس این است که شرکت در ابتدا باید چند سال سودده باشد. علاوه براین یک سری الزامات دیگر نیز وجود دارد مثلاً تعداد سهامداران باید از ۲۵۰ نفر بیشتر باشد.
این کارشناس بازار سرمایه معتقد است؛ شرکت‌هایی که در بورس هستند می‌توانند یک سری تخفیفات مالیاتی(دو و نیم درصد) بگیرند. علاوه بر این شرکت‌هایی می‌توانند از طریق سهام‌شان تامین مالی انجام دهند. بورسی شدن شرایط دریافت وام از بانک‌ها را راحت تر می‌کند. از نظر فعالیتی نیز سطح شرکتی که در بورس است بالاتر از سایر شرکت‌هایی است که در بورس نیستد زیرا زمانی که شرکت وارد بورس می‌شود، ارزش سهام آن در هنگام فروش از شرکت‌های دیگر بیشتر است.
انتهای پیام/
نظر شما