شهر به اسطوره هایش نیاز دارد

شهر تنها با ساختمان هایش، خیابان هایش و وسعتش شهر نیست، شهر جای زندگی و زندگی نیازمند امید و آرزوست، نیازمند اعتماد و اعتبار است، شعر با تجربه شهروندانش شهر است. شهروندان الگو می خواهند، بزرگتر می خواهند بزرگانی که افتخار شهر هستند، بزرگانی که می توانند پشتوانه شهروندان باشند و شهر همیشه با یادآوری آنها احساس کند کسانی هستند که به زندگی و جامعه توجه دارند. بزرگی با رسم ها و یادگارهای بزرگی است که برجای می گذارند. بزرگی نگاه های بزرگ می خواهد، بزرگی نگاهی پدرانه است که نثار همه شهروندان می شود و همین بزرگی سبب افتخار و مباهات است. افتخاری که شهروندان می توانند آرزوی تکرارش را داشته باشند یا آرزو کنند به چنین جایگاهی و تجربه ای دست یابند یا شبیه آن را در زندگی خود به حد توانشان انجام دهند تجربه های بزرگ یا یادگارهای بزرگ آن گونه است که شهروندان می توانند از همسایگی، همشهری یا همنشینی یا هر گونه انتصاب با آن افتخار کنند و به آنها احساس غرور دهد. یادگارهایی که مایه غرور شهر هستند و باید این غرور را یادآوری کرد که شهر با غرورهایش تعلق می سازد و شهر را جای زیستن می کند. آنجایی که تاریخش همچنان زنده و نزدیک است، تاریخش و بزرگانش دور و غریبه نیستند بلکه آشنا و نزدیک هستند و شهروندان می توانند حضور آنها را درک کنند به یاد آورند و با آنها همچنان زندگی کنند.

ششم آبان یادآور سالروز وقف کتابخانه و موزه ملی ملک توسط مرحوم حاج حسین آقا ملک در تهران برای ترقی معارف همه مردم ایران است. حاج حسین آقا ملک که نامش با نشانه های متعددی در تهران گره خورده است از خیابان ملک، خانه ملک و سرای امیر در بازار تهران، باغ ملک در شمال تهران، امور خیریه ملک در شهر روی و در نهایت کتابخانه و موزه ملی ملک در میدان مشق که می توان آن را اوج کارهای عام المنفعه مرحوم ملک و ماندگارترین اثر او دانست. نگاهی که در ششم ابان 1376 با نگاهی بلندنظرانه و با اعدای کتابخانه ای از سالها پیش بنیان گذاشته شده شکل می گیرد و در زمان حیات واقف توسعه یافته و موزه ای به آن افزوده می شود تا مجموعه ای منسجم و چندگانه و فراجکومتی به وجود آید  و بزرگی فیزیکی و ارزش فرهنگی تاریخی آن مایه افتخار برای تهران و کشور ایران باشد، از سوی دیگر گذشت و فداکاری مرحوم ملک از همه سرمایه ای که گردآورده است و قراردادن آن در خدمت فرهنگ و توسعه جامعه کاری سترگ و بی مانند است که به او جایگاهی اسطوره گونه می دهد و امیدواری او به آینده او را به شکلی زنده با وقفش جاری می سازد. روایت های مانده از حاج حسین ملک او را مردی بزرگ و آگاه به فرهنگ و تاریخ ایرانی نشان  می دهد که همواره همراه و همدرد شهروندان بوده است و از شهروندان نیازمند، هنرمندان، پژوهشگران و اهالی علم و یا کارآفرینان حمایت کرده است و از خود در جاهای مختلف نشانه ها و قصه های مختلفی برجای گذاشته است و همین نه تنها او را محترم ساخته است بلکه نگاه یک پشتیبان بزرگ از جامعه و حامی فرهنگ و دانش شکل داده است.
مرحوم ملک را به عنوان شهروند بزرگی که در این شهر زیسته است و از این جامعه و فرهنگ آن حمایت کرده و یادگاری فرهنگی بزرگی با نگاه خود بر آینده بر جای گذشته است باید ترویج کرد. شناساندن مردی که می تواند یک تصویر خواستنی برای شهروندان امروز و فردا باشد، مردی که می تواند شهروند نمونه و بزرگ در همه زمان ها باشد که همه شهروندان شهر به آن افتخار کنند و نسبت به کار بزرگ او یغنی گذشتن از همه خویش و بنیانگذاری و وقف آن برای همه احساس مباهات و تعلق کنند و هر کدام به نحوی در حمایت از آن بکوشند.