اینکه فرد احساس کند خودش کاری را رقم می زند. ایده کوچه های دوستی در اصل رنگ نیست بلکه کنار هم بودن است. در شرایطی که مردم راضی شوند که کوچه شان رنگ شود، همراهی اهالی اهمیت دارد و در ادامه قواعد رنگ که با همکاری زیباسازی انجام می شود.
طرح کوچه دوستی فقط به این معنی نبود که ما بگوییم برای شما کار می کنیم. چرا که ما کاری که مردم می خواهند را باید انجام دهیم و مردم هم باید بدانند که این امکان شهری وجود دارد و می توانند کار کنند.
در منطقه ۵ ما شاهد پدیده گرافیتی بودیم. از آنجایی که گرافیتی هنر اعتراض است و با وجود اینکه دشوار است که این اعتراض در حد شهر بماند و به نظام سیاسی نرسد ما از کسانی که گرافیتی کار بودند دعوت کردیم که بیایند و کار شهری کنند. یعنی موضوع رنگ بهانه است، بهانه ای برای کنار هم بودن.
طبیعتا در صورتی که یک موضوع به شکل دستوری از بالا گفته شود که مثلا ما به عنوان شهرداری کوچه شما را تمیز یا رنگ می کنیم که شما از آن لذت ببرید، آدم ها لذت نمی برند. آدم ها از چیزی لذت می برند که خودشان در آن مشارکت داشته باشند. بنابراین خاطره یک کار مشترک مهم است و تجربه خلق رنگ و نه صرفا رنگ. اینکه بعدها گفته شود یک بار با اهالی کوچه را رنگ کردیم مهم است، حتی اگر آن رنگ پاک شده باشد. در واقع پاک شدنش آنقدر مهم نیست که رنگ شدندش. در کوچه دوستی اصل چیزی که ما دنبال می کنیم حضور مردم است و این خواستن و مشارکت ویژگی مهم کوچه دوستی است. بنابراین عنوان درست این طرح به جای «کوچه رنگی»، «کوچه دوستی» است. چرا همانطور که گفته شد رنگ مهم نیست بلکه دوستی برای خلق رنگ اهمیت دارد.
نظر شما