شبکه شهر- زینب کریمی- این ۴۰ سالگی یکی از بزرگترین جشنواره‌های فیلم ایران است. جشنواره‌ای که از بهمن ماه سال ۱۳۶۱، به عنوان جایگزین جشنواره بین المللی فیلم تهران آغاز به کار کرد و سیری تکاملی را پیمود. اما در همه این سال‌ها با همه حواشی که داشت مورد استقبالی نسبتا خوب قرار می‌گرفت و مردم نقشی اثرگذار درآن داشتند.
این مسلم است که حال‌وهوای شهر در ایام برپایی جشنواره فجر متفاوت از روزهای دیگر سال است.
به عنوان نمونه همین امسال که برخی استقبال از جشنواره را به دلیل شیوع کرونا یا کمکیفیتی آثار سینما کم‌رونق می‌دانند نمی‌توان استقبال‌ها را نادیده گرفت.
به نظر می‌رسد در روزهای برپایی جشنواره بین شهروندان و مراکز فرهنگی پیوند ایجاد می‌شود.
این واقعیت دارد که همه در ایام برپایی جشنواره به دنبال صاحب سیمرغ بلورین اسطوره‌ای هستند اما بخش دیگری از ماجرا جنب‌وجوش‌ها در شهر است.
شهر و شهروندان در این روزها به پاتوق‌های فرهنگی و سینمایی دسترسی پیدا می‌کنند. حال‌وهوا و دیدارهای سرپایی که گاهی در حاشیه جشنواره‌ها می‌بینیم نشان می‌دهد در شهر کمتر به وجود چنین فضاهایی توجه شده و جشنواره همواره بستر مناسبی برای اغنای این استقبال‌ها بوده است.
در این بین نیاز به همکاری‌های بین‌بخشی برای تحقق این نیاز فرهنگی از جمله اقداماتی است که باید به آن توجه ویژه داشت.
نظر شما