به گزارش شهر و به نقل از روابط عمومی مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران؛ وبینار تخصصی «میادین میوه و تره‌بار، کسب و کار اجتماعی یا بنگاه اقتصادی» با حضور محمد امین قلمبر، مجری پروژه و مدرس دانشگاه، ناصر عبادتی، مشاور کمیسیون سلامت، محیط‌زیست و خدمات شهری شورای اسلامی شهر تهران، آریا هوشمندان، مدیر پژوهش برنامه‌ریزی و مهندسی فرآیند سازمان مدیریت میادین میوه و تره‌بار شهر تهران، ابراهیم جمشیدزاده، مشاور اداره کل تدوین مقررات و هماهنگی امور شوراها و نهادها، محمود اولاد، ناظر پروژه و فرهاد خسروانی، کارشناس مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران به صورت برخط برگزار شد.
در ابتدای نشست، فرهاد خسروانی دبیر پنل، با بیان اینکه دسترسی به غذای کافی و برقراری امنیت غذایی از مهمترین مسائل و ارکان هر جامعه‌ای است، افزود: محصولات کشاورزی، به عنوان اصلی‌ترین منبع تأمین غذا، نقش کلیدی را در این بین دارند.
او تأکید داشت: در حدود ۸۰ الی ۸۵ درصد از غذای مورد نیاز جامعه و ۹۰ درصد مواد اولیه مورد نیاز کارخانه‌های صنایع غذایی کشور از محصولات کشاورزی تولید داخل تأمین می‌شود.
دبیر پنل به نقش سازمان مدیریت میادین میوه و تره بار شهرداری تهران به عنوان یکی از بازیگران کلیدی در تأمین محصولات کشاورزی و ایجاد امنیت غذایی شهر تهران اشاره داشت، چرا که این سازمان سال‌هاست جایگاه رهبری و بازار خرده‌فروشی میوه و تره بار را در شهر تهران حفظ کرده است.
او اضافه کرد: هدف از تشکیل سازمان مدیریت میادین میوه و تره‌بار ایجاد تسهیلات لازم در امر تهیه و توزیع میوه و تره‌بار و فرآورده‌های کشاورزی برای حمایت از تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان است و به این منظور بسیاری از اقشار جامعه به دلیل تعدد بازارها و میزان و تنوع محصولات درجه‌بندی شده به این میادین مراجعه می کنند.
محمد امین قلمبر، مجری پروژ و مدرس دانشگاه در آغاز این نشست گفت: سازمان میادین و میوه و تره بار و فرآورده های کشاورزی در سال ۱۳۵۸ به منظور هدایت صحیح و اصولی مسیر حرکت محصولات، از تولید تا عرضه و ساماندهی روند عرضه میوه و تره‌بار و فرآورده های کشاورزی و ایجاد تسهیلات در امر تهیه و توزیع محصولات در سطح شهر تهران تاسیس شد.
او افزود: بدیهی است که با گذشت حدود ۴ دهه از فعالیت این سازمان و تحولات اجتماعی، اقتصادی، فناورانه و زیست محیطی به وجود آمده و تغییر سطح آگاهی مردم و مدیران ارشد سازمان و دوره‌های مختلف مدیریتی تغییراتی در سطح انتظارات شهروندان ایجاد شده باشد.
قلمبر با اشاره به گسترش انواع فرمت‌های فروشگاه‌های زنجیره‌ای در سطح کشور گفت: با وجود اینکه رشد انواع فروشگاه‌های خرده‌فروشی تأثیر بسزایی در نقش سازمان میادین میوه و تره‌بار داشته است، هنوز این سازمان نقش رهبری در بازار خرده فروشی میوه و تره‌بار در شهر تهران را برای خود حفظ کرده است.
او گفت: در مطالعات آسیب‌شناسی سازمان، شناسایی چالش‌ها، قوت‌ها، ضعف‌ها، فرصت‌ها، تهدیدها و شناسایی مدل کنونی کسب و کار سازمان مورد بررسی قرار گرفت. در بخش دیگری از این مطالعه الگوبرداری از سازمان‌های مشابه و خرده فروشی‌های پیشرو در سطح ملی و جهانی به منظور بهبود راهبردها، برنامه‌ها و فرایندهای عملیاتی سازمان صورت پذیرفت.
قلمبر با اشاره به عوامل کلان موثر بر آینده صنعت خرده‌فروشی در ایران گفت: با شناسایی عوامل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فناوری، قانونی و زیست‌محیطی در سطح ملی و بین‌المللی عدم قطعیت‌ها و پیشران‌های این صنعت شناسایی و سناریوهای پیشرو به منظور تدوین راهبردهای سازمان، ترسیم شد.
او با اشاره به مسائل استراتژیک سازمان مدیریت میادین و میوه و تره بار شهرداری تهران گفت: نحوه تملک زمین، نحوه واگذاری میدان‌ها و بازارها و رضایت ذینفعان علاوه بر میزان ارتباط با زنجیره تأمین از مهم ترین مسائل استرتژیکی سازمان محسوب می‌شود.
ناصر عبادتی، مشاور کمیسیون سلامت، محیط‌زیست و خدمات‌شهری شورای اسلامی شهر تهران با تشریح روند تغییرات در سیاست‌های سازمان میادین میوه و تره‌بار در طی دهه‌های گذشته به این موضوع اشاره کرد: در ماده واحده قانون ایجاد سازمان میادین میوه و تره‌بار مصوب ۱۳۵۸ هدف قانون‌گذار کوتاه کردن واسطه‌ها و عرضه مستقیم محصولات کشاورزی بوده و در راستای تنظیم بازار در همان سال ها نیز توسعه تعاونی‌های روستایی و تعاونی‌های عرضه کالا در دستور کار دولت وقت قرار داشت و در دهه ۶۰ با راه‌اندازی تعدادی میدان میوه و تره‌بار اثرگذاری محدودی ایجاد شد و در ادامه با تغییر مدیریت شهرداری در دهه ۷۰، توسعه بازارهای میوه و تره بار، فزونی گرفت و حضور تولیدکنندگان محصولات کشاورزی در بیشترین ظرفیت، همراه با راه‌اندازی میدان مرکزی میوه و تره‌بار نیز تجلی یافته بود.
او ادامه داد: در دهه ۸۰ ظرفیت‌سازی جدیدی در ارائه محصولات و کالاهای بازرگانی به وجود آمد و به تدریج بازارهای مشارکتی با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی آغاز و به تدریج نحوه واگذاری غرف بازارها، با تغییراتی مواجه و الزام تولیدکننده واقعی کم‌رنگ شد. این روند در دهه ۸۰ در قالب واگذاری غرفه ها بصورت مزایده‌ای و از طریق کارشناسی قیمت پایه بدون توجه به هدف اصلی قانون‌گذار، با تغییراتی پیش رفت. لذا، در مسیر گسترش بازارها، مشکلات تأمین زمین مناسب و نحوه تعامل شهرداری‌های مناطق از موضوعات اثرگذار در تأمین منابع مالی توسعه میادین است.
او گفت: این روند و رویکرد شوراهای اسلامی و مدیریت شهری حاکی از آن است که نگاه به مدیریت سازمان میادین میوه و تره‌بار تنها یک کسب و کار اجتماعی نیست و نگاه اقتصادی نیز از مولفه‌های موجود است و استقلال مالی سازمان و تأمین هزینه‌های توسعه و پرداخت نقدینگی به شهرداری که در نظام بودجه‌ریزی مشهود است، سازمان را به یک بنگاه اجتماعی و با دو وجه اقتصادی و اجتماعی نشان می‌دهد و از سوی دیگر توجه جدی به حذف واسطه‌ها و حضور بیشتر تولیدکنندگان واقعی از دغدغه‌های پیش رو است که در طراحی راهبردهای آینده باید به آن توجه کرد.
ابراهیم جمشیدزاده، مشاور ادراه کل تدوین مقررات و هماهنگی امور شوراها و نهادها، گفت: سوددهی در سازمان‌های اجتماعی معنی ندارد، اگر سازمان میادین را یک سازمان کسب و کار اجتماعی در نظر بگیریم نیاید از او انتظار سوددهی و درآمدزایی داشته باشیم.
او با اشاره به حذف کشاورزان در روند تهیه محصولات کشاورزی در میادین میوه و تره بار گفت: سازمان مدیریت میادین میوه و تره‌بار وابسته به شهرداری تهران است که برای ایجاد بازارهای عرضه میوه و تره‌بار زمین‌های رایگان از شهرداری در اختیار دارد و با احداث میادین نباید اجاره‌داری کند؛ چرا که نقش اجتماعی و حمایتی خود را از دست می‌دهد.
محمود اولاد، ناظر پروژه در ادامه با انتقاد به برخی از استراتژی‌های سازمان میادین میوه و تره‌بار، در راستای اهداف پروژه مطالبی ارائه کرد.
آریا هوشمندان، مدیر پژوهش، برنامه‌ریزی و مهندسی فرآیند سازمان میادین در ادامه گفت: با توجه به فلسفه تأسیس سازمان در نگاه سیاست‌گذار، مأموریت سازمان تسهیل در تهیه و توزیع محصولات مورد مصرف مردم با انگیزه حذف عوامل واسطه از طریق ایجاد ارتباط مستقیم بین تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان بوده که در طول سال‌های فعالیت، این مأموریت را از طریق ایجاد بازار پیگیری کرده است. با توجه به اینکه این سازمان یکی از سازمان‌های وابسته به شهرداری است. درحال حاضر۵۳ درصد بازارها در جنوب شهر تهران و ۴۷ درصد در شمال تهران دائر هستند، که می‌توان گفت سازمان در پراکندگی مراکز عرضه به عدالت فضایی رسیده است.
او گفت: سازمان نیاز دارد تا با کمک به استقرار زنجیره تأمین، به افزایش کارایی در عرضه محصولات با قیمت مناسب توجه داشته باشد.
انتهای پیام
نظر شما