به گزارش خبرنگار شهر، از پشت بام نشینی تا خانههای اشتراکی و فروش و اجاره انباری، چه واقعیت باشد چه شایعه، موضوع مشترک صحبت این روزهای خیلیهاست. سونامی قیمت مسکن در تهران از اوایل امسال شدت بیشتری گرفت تا آنجا که خرداد امسال قیمت هرمتر مربع واحد آپارتمانی به بیش از ۱۹ میلیون تومان رسید، دو میلیون تومان بیشتر از اردیبهشت. در بازار اجاره هم شرایط همینطور است، خرداد امسال کرایه مسکن اجاری در شهر تهران ۲۷.۶ درصد نسبت به سال ۱۳۹۸ رشد داشته است.
همین عوامل سب شد تا سایت های خرید و فروش خانه، پر شود از آگهیهای اجاره یا فروش انباری یا به گفته فروشندگان و موجران، خانه های ۲۰ متری. مثلا یک واحد ۲۰ متری در محله شهید محلاتی با ۵۰ میلیون ودیعه و ماهیانه یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان آگهی شده بود. همه این رخدادها در شرایطی است که سال گذشته شهرداری تهران طرحی به دولت پیشنهاد کرد که بر اساس آن خانههای کوچک مقیاس در تهران ساخته شود. این طرح با مخالفتهایی روبرو شد؛ اینکه این متراژ خانه متناسب با فرهنگ ایرانی نیست و استقبالی از آن نمیشود، اما نگاهی به قیمت مسکن در تهران و فایلهای مشاوران املاک نشان میدهد تمایل شهروندان به خرید و یا اجاره خانه با متراژ تا ۵۰ متر افزایش یافته است.
مجتبی بیگدلی، رئیس انجمن انبوهسازان مسکن و ساختمان کشور در گفتگو با شهر، مداخله شهرداری تهران در بازار مسکن را امری ضروری دانست و گفت: «بحران مسکن در تهران امری نیست که به سادگی از آن گذشت و همه نهادها و دستگاههایی که به نوعی در این بازار اثرگذار هستند باید راهکارهایی برای برون رفت از این سونامی قیمتها ارایه دهند. »
او به طرح شهرداری تهران برای ساخت خانه های کوچک مقیاس اشاره کرد و این طرح را کارشناسی شده و متناسب با استانداردهای بسیاری از کلانشهرها دانست و گفت: «هم اکنون شرایط زندگی بسیاری از شهروندان تهران به گونه ای است که بر اساس شنیده ها به پشت بام نشینی روی آورده اند، قطعا اگر به این گروه پیشنهاد خانه ۲۵ متری داده شود با کمال میل قبول خواهند کرد. مسکن موضوعی نیست که با احساسات و برخی قضاوتها بتوان درباره آن صحبت و یا سیاستگذاری کرد.»
عبدالرضا گلپایگانی، معاون معماری و شهرسازی شهرداری تهران نیز پیشتر گفته بود: «ساخت این واحدهای کوچک ضرورت است، اما یک انتخاب محسوب نمیشود. در تهران سرمایههای زیادی در حوزه مسکن صرف شده است، اما به دلیل اینکه درست و به اندازه نبوده است، امروز شاهد واحدهای خالی از سکنه در تهران هستیم.»
به گفته او آپارتمانهای کوچک اندازه، تنها برای فقرا و افراد کم درآمد نیست؛ در بازار تهران صدها هزار نفر کار میکنند و آیا نباید برای این افراد مسکن تهیه کنیم؟ یا دانشگاههای زیادی در تهران وجود دارد و آیا همه این دانشجویان باید در خوابگاه زندگی کنند؟ و نباید به فکر مسکن آنها بود؟
بر اساس این طرح شهرداری تهران، ۲۰ درصد تراکم در هر ساختمان در حال ساخت میتواند به واحدهای کوچک اندازه اختصاص پیدا کند. این واحدها در همه مناطق خواهند بود و مکانیابی لازم صورت خواهد گرفت.
نظر شما