از تفاوت «میزان ظرفیت تولید» با «میزان تولید» خودروسازان تا هیاهو برای هیچ منتقدان

«تهران به ۹ هزار دستگاه اتوبوس نیاز دارد» مدتی است به کلید واژه مدیران مدیریت شهری تهران تبدیل شده و با توجه به اولویت حمل و نقل عمومی در دوره ششم، هم و غم اصلی بر نوسازی و توسعه ناوگان فرسوده اتوبوسرانی پایتخت است.

به گزارش خبرنگار شهر، مدیریت شهری چهارم در پایان دوره ۶ هزار دستگاه اتوبوس را به مدیریت دوره بعد تحویل داد و با گذشت چهار سال و آغاز دوره مدیریت شهری ششم، شهرداری تهران به گفته مدیران هزار و ۷۰۰ دستگاه اتوبوس را تحویل گرفت که وظیفه‌اش را برای توسعه ناوگان فرسوده اتوبوسرانی، چند برابر بیشتر می‌کرد.

همین باعث شد که بارها اعضای شورای اسلامی شهر و شهردار تهران، حمل و نقل عمومی را به عنوان اولویت اول خود اعلام و از هر فرصتی برای بهبود حداقلی این ناوگان استفاده کنند؛ به طوری که به اذعان مدیران، مدیریت شهری در طول بیش از یک سال و نیم فعالیت خود توانست نزدیک به ۸۰۰ اتوبوس را به چرخه خدمت‌رسانی بازگرداند.

در کنار نوسازی اتوبوس‌های فرسوده، تأمین اتوبوس‌های جدید و با کیفیت نیز در دستور کار شهرداری قرار گرفت اما آنچه در این میان مهم است توان و ظرفیت تولید داخلی به ویژه در دوران تحریم‌های شدید علیه ایران و زدودن گرد و غبار از چرخ‌های خاک گرفته کارخانجات تولید وسایل نقلیه غول پیکر پس از چند سال تعطیلی است. در این شرایط، شهرداری هر اندازه بتواند هزینه خرید اتوبوس‌های جدید را تأمین کند، باز هم تحویل اتوبوس‌ها منوط به رونق واحدهای تولیدی خواهد بود.

از تفاوت «میزان ظرفیت تولید» با «میزان تولید» خودروسازان تا هیاهو برای هیچ منتقدان

در کنار شهرداری، وزارت کشور نیز پس از ۱۱ سال در راستای حمایت از تولید داخلی و در کنار آن نونوار کردن ناوگان حمل و نقل عمومی کشور، وارد مذاکره با تولیدکنندگان شد که سهم پایتخت از اتوبوس‌های دولتی ۲ هزار دستگاه است. بنا بر اعلام مدیران شهرداری پیش‌پرداخت ۶۵۰ دستگاه اتوبوس پرداخت شده اما هنوز تهران رنگ بیش از ۱۷۰ دستگاه از این اتوبوس‌ها را به خود ندیده است.

با وجود زنجیره به هم پیوسته تأمین اتوبوس از شهرداری گرفته تا وزارت کشور و تولیدکنندگان، شرایطی ایجاد شده که مدیریت شهری به عنوان نهاد خدمات رسان و البته در دسترس شهروندان، مورد انتقاد برخی رسانه‌ها قرار بگیرد و جمعیت رو به فزونی پایتخت نیز از کمبود وسایل نقلیه که ماحصل بی توجهی به این ناوگان در دوره قبلی مدیریت شهری است، در رنج باشند و در درجه اول شهرداری را نهاد پاسخگو بدانند.

مدیران مدیریت شهری نیز بارها اعلام کرده‌اند که حمل و نقل عمومی اولویت اول آنهاست و این بخش، بیشترین بودجه را نسبت به سایر بخش‌ها در سال ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ به خود اختصاص داده اما هزینه‌کرد در این حوزه و تأمین اتوبوس به عنوان یکی از اصلی‌ترین بخش‌های ناوگان حمل و نقل عمومی به تولید واقعی و البته با کیفیت تولیدکنندگان برمی‌گردد که به گفته مسئولان شهری تهران از زمان پرداخت هزینه و تولید تا زمان تحویل اتوبوس‌ها، مدت زمان قابل توجهی را باید به انتظار گذراند.

یکی از راهکارهایی که در طول مدت انتظار برای تأمین اتوبوس‌های داخلی مطرح شد تا مردم رنج کمتری را در رفت و آمدهای روزانه خود تحمل کنند، تأمین اتوبوس‌های خارجی دست دوم استاندارد بود که البته تنها در کلام و به عنوان یک مُسکّن موقتی اعلام شد و هنوز اقدام خاصی در این بخش انجام نشده و هیچ مُهر تأییدی از سوی مسئولان مدیریت شهری بر تأمین آن نخورده اما همین موضوع مورد نقد تعدادی از رسانه‌ها قرار گرفته که می‌گویند چرا شهرداری تهران با وجود ظرفیت تولید داخلی، به دنبال اتوبوس‌های خارجی، آن‌ هم از نوع دست دوم است؟ که البته باید گفت به دلیل شرایط تحریم و نرخ سرسام‌آور ارز، تأمین اتوبوس‌های خارجی نو هزینه‌ای بسیار بالا خواهد داشت و شاید خرید اتوبوس‌های دست دوم هزینه‌ای منطقی‌تر داشته باشد اما با توجه به اینکه اعضای شورای اسلامی شهر و مدیران حوزه حمل و نقل شهرداری تأکید کرده‌اند که خبری از خرید این اتوبوس‌ها نیست، عملاً انتقاد بر هیچ مطرح شده است.

از تفاوت «میزان ظرفیت تولید» با «میزان تولید» خودروسازان تا هیاهو برای هیچ منتقدان

در روزهای اخیر در گزارشی از ظرفیت تولید سالانه ۳ هزار دستگاه اتوبوس در یکی از شرکت‌های خودروسازی خبر داده شد و این ادعا مطرح شده که با این میزان تولید، شورا و شهرداری به دنبال اتوبوس‌های دست دوم هستند اما معاون حمل و نقل و ترافیک معتقد است، ۳ هزار دستگاه، تنها میزان ظرفیت است و میزان تولید نیست. از طرفی این تعداد اتوبوس نیز تنها سهم پایتخت نبوده و دیگر شهرها نیز سهیم هستند؛ از سویی دیگر این ادعا در شرایطی‌ مطرح شده که شهرداری سهم خود از ۶۵۰ دستگاه اتوبوس تولید داخلی را پرداخت کرده و تنها ۱۷۰ دستگاه تحویل گرفته و در این میان از تولید و تأمین ۳ هزار دستگاه اتوبوس در کوتاه مدت سخن گفتن، منطقی به نظر نمی‌رسد.

با این وجود اولویت اصلی شهرداری تهران، تأمین اتوبوس از منابع تولید داخلی و حمایت از این حوزه است و به گفته مهدی چمران رئیس شورای اسلامی شهر تهران، مذاکراتی در طول مدت اخیر با تولیدکنندگان داخلی انجام و سهم تولید هریک از این واحدهای تولیدی مشخص شده است.

دستور برای تأمین سریع ۴۰ دستگاه اتوبوس داخلی

چمران در گفت و گو با خبرنگار شهر، با بیان اینکه سهم هریک از تولیدکنندگان مشخص شده است، می‌گوید: با این وجود، اینکه می‌سازند و تحویل می‌دهند یا خیر، مشخص نیست.

از تفاوت «میزان ظرفیت تولید» با «میزان تولید» خودروسازان تا هیاهو برای هیچ منتقدان

رئیس شورای اسلامی شهر تهران تأکید می‌کند: امسال تولیدکنندگان تنها ۱۷۰ اتوبوس تحویل دادند، در حالی که قرار بیش از این بوده است.

او ادامه می‌دهد: ما تعداد تولید سازندگان داخلی را نمی‌دانیم و در جریان رقم تولیدات نیستیم؛ در حال حاضر، تنها یکی از شرکت‌ها اعلام کرده که ۴۰ اتوبوس آماده داریم و ما دستور دادیم که همین تعداد نیز سریعاً خریداری شود.

اتوبوس دست دوم خریداری نشده است

علی اصغر قائمی عضو کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای اسلامی شهر تهران نیز معتقد است که تعداد دستگاه‌های مورد نیاز شهرداری تهران بیش از حد توان این تولیدکننده با ظرفیت سه هزار دستگاه بوده و طبیعی است که باید کمبودها را از دیگر روش‌ها جبران کند که یا خرید اتوبوس نو و یا دست دومِ قابل قبول است.

او به خبرنگار شهر می‌گوید که البته هنوز در بخش اتوبوس دست دوم، بحث جدی در کمیسیون حمل و نقل و ترافیک صورت نگرفته و چندان موافق این اقدام نیستیم؛ لذا هنوز اتفاق عملی نیفتاده و همه آنچه اعلام شده تنها در حد حرف بوده است.

از تفاوت «میزان ظرفیت تولید» با «میزان تولید» خودروسازان تا هیاهو برای هیچ منتقدان

قائمی با تأکید بر اهمیت تولید با کیفیت اتوبوس در کارخانجات داخلی، اذعان می‌کند که کارخانه‌ها سازنده هستند و تا آنجا که اطلاع داریم تجهیزاتی از جمله موتور، گیربکس و قطعات فنی و حتی شاسی ممکن است داخلی نباشد که نیست و البته اشکالی هم ندارد چون ایمنی و کیفیت فنی مهم است.

این عضو شورای اسلامی شهر تهران ادامه می‌دهد: کارخانجات داخلی، بیشتر مبلمان و اتاق تولید می‌کنند و یا اینکه سیستم‌های برقی را خود می‌سازند.

اتوبوس‌های داخلی به سرنوشت خودروهای شخصی دچار نشوند

او تأکید می‌کند: اینکه اعلام می‌کنند توان تولید سالانه این تعداد اتوبوس وجود دارد، تا امروز دیده نشده و صرفاً یک ادعاست که البته شهرداری باید کمک کند این ادعا به مرحله اجرا برسد؛ چراکه هرچه توان تولید داخلی افزایش پیدا کند به نفع مردم خواهد بود اما باید در نظر داشته باشیم که تولید خودروهای بزرگ مقیاس را شبیه سرنوشت خودروهای شخصی نکنیم که در نهایت با خودروهای بی‌کیفیت، طول عمر کوتاه و عملاً افزایش هزینه روی دست مردم مواجه نشویم.

جلال بهرامی معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری نیز در گفت و گو با خبرنگار شهر، سخنان قائمی را اینگونه تأیید می‌کند که ظرفیت تولیدی اعلام شده، تنها میزان ظرفیت بوده و میزان تولید نیست.

شهرداری خرید اتوبوس دست دوم را پیگیری نکرده است

او در خصوص مباحث مطرح شده در رابطه با خرید اتوبوس‌های دست دوم خارجی نیز تأکید دارد که ما چنین موضوعی را پیگیری نکردیم و بارها این موضوع را به اهالی رسانه اعلام کرده‌ایم.

بهرامی معتقد است تولیدکننده‌ای همچون ایران خودرو دیزل بیشترین ظرفیت خود را برای تأمین اتوبوس‌های مورد نیاز در قرارداد با وزارت کشور به کار بسته و ما نیز در نشست‌ها رایزنی کرده‌ایم که این پیگیری‌ها همچنان ادامه دارد؛ شهرداری خارج از وظیفه دولت، برای تأمین چهار هزار دستگاه داخلی توافق‌‎نامه امضا کرده و اینگونه نیست که ظرفیت داخلی را رها کند و اتوبوس دست دوم وارد کند و باید بگوییم که مدیریت شهری اصلاً وارد این موضوع نشده اما سؤال این است در زمانی که تولیدات و تعهدات داخلی، همانطور که هم اکنون نیز به تعویق افتاده، به تأخیر می‌افتد، باید چه اقدامی برای توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی انجام دهیم؟

اولویت شهرداری تهران استفاده از تولید داخلی است

معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران بر وظیفه مدیریت شهری در حمایت از تولید داخلی تأکید و اذعان می‌کند: ما وظیفه داریم از تولید داخلی حمایت کنیم و برای تأمین ۹ هزار دستگاه اتوبوس مورد نیاز تهران، حتماً تا آنجا که می‌توانیم از توان تولید داخلی استفاده ‌می‌کنیم.

از تفاوت «میزان ظرفیت تولید» با «میزان تولید» خودروسازان تا هیاهو برای هیچ منتقدان

او ادامه می‌دهد: با توجه به اینکه شرکت‌های داخلی مدت‌ها تعطیل بودند و خط تولید آنها فعال نبوده، با هر شرکتی قراداد منعقد کنیم زودترین موعد تحویل اولین اتوبوس، چهار ماه پس از پرداخت هزینه از سوی ماست؛ اگر این فاصله چهار ماهه را در طول سه سال حساب کنیم مدت زیادی باید منتظر بمانیم؛ بنابراین اگر از ۹ هزار دستگاه اتوبوس مورد نیاز، حتی یک نهم را بتوانیم از روشی دیگر، سریعتر تأمین کنیم خدمت به مردم است و تقابل خدمتی در کار نخواهد بود و پیگیری می‌کنیم که هر کدام از روش‌های تأمین اتوبوس سریعتر محقق شود، آن روش را به کار بگیریم.

تعهد سازندگان داخلی برای تحویل چهار هزار اتوبوس تا پایان سال ۱۴۰۴

بهرامی با اعلام اینکه چهار هزار دستگاه تولید داخلی باید تا پایان سال ۱۴۰۴ به شهرداری تهران تحویل داده شود، می‌گوید: شاید قسمتی از آن تا یک یا دو سال آینده تحویل داده شود؛ هنوز هیچگونه قرارداد خارجی منعقد نکرده‌ایم و هرآنچه مطرح شده در حد مذاکره بوده است.

او اضافه می‌کند: وزارت کشور نیز تعهد تأمین ۲ هزار دستگاه را پذیرفته که شهرداری هزینه نزدیک به ۶۵۰ دستگاه را پرداخت کرده و ۱۷۰ اتوبوس را تحویل گرفته است.

بر اساس آنچه مدیران مدیریت شهری دوره ششم مطرح کردند، عملاً خبری از خرید اتوبوس دست دوم نیست و باید منتظر ماند تا دید تعهدات سازندگان داخلی چه زمانی به مرحله اجرا می‌رسد و موعد پایان انتظار مردم پایتخت برای تردد با اتوبوس‌های داخلی و البته با کیفیت کِی فرا خواهد رسید.

انتهای پیام/

۲ اسفند ۱۴۰۱ - ۱۱:۳۷
کد خبر: 32600

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • 4 + 3 =