آرش مظفری، معمار و طراح میدانگاه امیرکبیر درباره این موضوع به شهر گفت: فضاهای خالی و رها شده شهری که به عنوان گودهای شهری شناخته می شود اگر مورد بهره‌برداری مناسبی قرار نگیرند، کاربری منفی پیدا میکند و اغلب به محل انباشت زباله و گردهمایی گروه های بزهکار تبدیل می شوند و مردم هم به لحاظ بصری دچار آسیب می شوند اما باید در نظر گرفت که شهر سالم شهری به شهری گفته می‌شود که در گذرها و محدوه های خود فضای معاشرت اجتماعی داشته باشد.
او افزود: محوطه میدانگاه امیرکبیر هم فضای خالی و رها شده‌ای به شمار می‌رفت و پیش از تبدیل به یک فضای عمومی شهری، یک فضای خالی با دیوارهای بلند بود که به خصوص در شب ها به محل تجمع معتادان تبدیل می شد. از سوی دیگر این محوطه رها شده سبب شده بود که بخشهایی از این محله به واسطه این فضای خالی از هم جدا شوند و پیوستگی‌های اجتماعی میان مردم در دو طرف این گود از بین برود اما با این طرح مردم دوباره به یکدیگر پیوند خوردند.
مظفری درباره هدفی که در طراحی این میدانگاه دنبال شده، بیان کرد: رسالتی که در اجرای این پروژه مد نظر قرار بود، این است که غیر از برقراری آسایش و آرامش برای ساکنان منطقه، نوعی آشتی و بازسازی روابط انسانی هم شکل گیرد که سال‌ها به واسطه این گود از بین رفته بود و شرط رسیدن به چنین رسالتی انتخاب یک بهره بردار خارج از بدنه دولتی و همچنین مشارکت دادن مردم در بهره برداری است. از سوی دیگر در میدانگاه امیرکبیر قرار است رویدادهای مردمی برگزار شود تا از این طریق تاثیرات اجتماعی روی مردم محله ایجاد شده و منظره نامناسب به یک مکان عمومی مناسب به عنوان محل تعامل تبدیل شود.
او درباره امکانات این میدانگاه افزود: اگرچه اکنون زیرساخت‌ها و امکاناتی در این میدانگاه در نظر گرفته شده اما لازم به توضیح است که پروژه میدانگاه امیرکبیر یک برنامه باز است که امکانات و ظرفیت های آن می تواند با گذر زمان تکمیل شود اما رسالت اصلی آن سرویس دادن به مردم منطقه با رویکرد توجه به مسائل فرهنگی و اجتماعی است. علاوه بر این باید در نظر گرفت با توجه به حادثه‌خیز بودن شهر تهران، این منطقه از شهر یک فضای متراکم داشته و اگر زمانی اتفاقی رخ دهد در این منطقه ساختار سرویس دهی بسیار وسیع امور نیاز است که پیش از این چنین فضایی وجود نداشت.
خبرنگار: ریحانه جاویدی
نظر شما