خرابه دیروز، پاتوق امروز

به گزارش خبرنگار شهر، شاید اگر یک مدیر شهری، عصر یک روز تابستانی بازدیدی غیررسمی از این میدانگاه داشته باشد ساخت چنین فضاهایی را در صدر پروژه های محدوده مدیریتی خود بگنجاند. برنامه ای که البته یکی از اولویت های مدیریت شهری در دوره جدید است.

با همه کاستی ها و کمبود فضای بازی و تنوع نداشتن بازی ها ، تفریحات و البته تکمیل نشدن بسیاری از بخش های این میدانگاه اما خیل عظیم جمعیت حتی از چند خیابان دورتر نیز از این فضا استقبال کرده اند. استقبالی که با راه اندازی متروی امیر کبیر و تسهیل دسترسی به این میدانگاه می تواند بیشتر نیز شود.

علی صباحی ۵۹ ساله که در خیابان کرمان صاحب مغازه ای است و برای اولین بار از میدانگاه عبور می کند، در این باره می گوید: قطعاً فضایی که هم زیباست و هم رفاه را برای مردم به دنبال دارد باعث رضایتمندی شهروندان می شود. پیش از این، اینجا مخروبه ای بود که به حال خود رها شده بود اما الان نظم دارد و ملک ها ارزش پیدا کردند. انتظار از مدیریت شهری این است که با تدبیر و درایت چنین فضاهایی را در شهر گسترش دهد.

مترو اگر راه بیفتد حتی می تواند به تاثیر این فضا کمک بیشتری کند. این نکته ای است که حسین بدری ۴۶ ساله که چهار سال است در همسایگی میدانگاه امیرکبیر زندگی می کند می گوید: « قبلاً اینجا یک کانالی بوده که به صورت متروکه درآمده بود اما الان بچه ام را برای بازی به اینجا آوردم.»

حمید ۳۸ ساله، تعمیرکار قطار که با  پسر پنج ساله اش به پلازا آمده می ‌گوید: مدت ها بود که در حال ساخت این پلازا بودند. فضای مناسبی است مخصوصاً برای بازی بچه ها، اما مشکلی که وجود دارد این است که باید کاری کنند که موتور سواران وارد پیست دوچرخه نشوند چون حضور موتور سیکلت برای بچه ها ایجاد خطر می کند. اگر بقیه فضاهایی که طراحی شده زودتر راه بیفتد بچه ها می توانند سرگرمی بیشتری داشته باشند.

 پس از اینکه تونل امیرکبیر درست شد فضای روی آن به شکل خراب بوده و ایجاد این پلازا شکل ظاهری منطقه را عوض کرده و باعث ارتقای امنیت آن خصوصاً شب ها شده است. این مطلب را زن ۴۹ ساله ای که ساکن خیابان شکوفه است می‌گوید و ادامه می دهد: از شهرداری انتظار داریم در شرایطی که کرونا باعث شده سرگرمی ها برای بچه ها کم شود، فضای تفریحی و بازی بیشتری برای بچه‌ها در این میدانگاه ایجاد کند.

کمی آنطرف تر پدری مراقب پسر خردسالش است که درحال بالا رفتن از طنابهایی است که در گوشه میدانگاه برای بچه ها تعبیه شده است؛ محمود محمدی ۴۱ ساله و کارمند بانک که در همسایگی این پلازا زندگی می کند می‌گوید: حدود ۱۴ تا ۱۵ سال بود که این فضا بلاتکلیف مانده بود و فضای متروکی شده بود که برای اهالی دردسرساز شده بود و زباله دزد ها اینجا پاتوق می کردند.

او ادامه می دهد: تراکم جمعیت زیاد است و اگر فضاهای آموزشی افزایش پیدا کند و سازه هایی که ساخته می شود در چند طبقه به زمین بازی و فضاهای آموزشی و تفریحی اختصاص داده شود به نوعی می توان کمبود زمین برای این فضاها را جبران کرد.

او با بیان اینکه اگر فضاهای باقیمانده این میدانگاه تکمیل نشود دوباره شاهد پاتوق کارتن خوابها و زباله گردها خواهیم بود، اضافه می کند: کف زمین بازی که برای بچه ها درست شده اسفنجی نشده و آسفالت است و بچه ها در صورتی که از روی طناب ها سقوط کنند، آسیب خواهند دید؛ چون این بازی، بازی جدیدی است و بچه ها با آن اشنایی ندارند. پیش از این یک بار پسرم از طناب سقوط کرد  ولی خوشبختانه خدا رحم کرد که آسیب ندید. همچنین به دلیل اینکه فضای بازی به اندازه کافی و برای همه سنین در اختیار نیست، نوجوانان ۱۵، ۱۶ ساله ای می آیند که مانع بازی بچه های کم سن و سال تر می شوند.

رضا حاجی زاده صاحب ۵۴ ساله سوپر مارکت کنار پلازا که بازنشسته است، به خبرنگار شهر می گوید: ایجاد این فضا با وجود پر کردن اوقات فراغت بچه ها مشکلاتی نیز به وجود آورده مانند اینکه  نوجوانانی با ایجاد تنش و سر و صدا باعث آزار همسایه ها می شوند اما با این حال می‌توان با یک نگهبان و مراقب این مشکل را حل کرد.

او با بیان اینکه پیش از این بیست سالی می شد که اینجا خرابه ای بود که مردم زباله هایشان را در آن می ریختند، می افزاید: اگر رستوران و باشگاه ورزشی مخصوص آقایان و بانوان راه اندازی شود رضایت بخش تر می شود.

 جوانی که مادر معلول و پا به سن گذاشته اش را روی ویلچر به میدانگاه آورده و در حال استفاده از فضای مخصوص مناسب سازی شده است و با لذت تمام در حال عکس گرفتن از مادرش است، وقتی با این پرسش روبرو می شود که می توان از این فضا برای معلولین و عبور ویلچر استفاده کرد با رضایت می گوید: فضای خوبی ایجاد شده و ورودی ها هم مناسب سازی شده و خیلی راحت توانستیم وارد فضای پلازا شویم.

 پیمان بیرقی، استاد دانشگاه ۴۷ ساله  که اولین بار از این میدانگاه دیدن می کند، می‌گوید: ایجاد فضاهای نو در روحیه مردم تاثیر می گذارد. فضای زیبایی است به خصوص فضایی که برای بچه ها طراحی شده اما مهم نگهداری و حفظ و حراست از این فضا هم توسط مردم و هم توسط مدیران شهری است. البته مسیر دوچرخه اگر به صورت رفت و برگشت طراحی می‌شد زیباتر بود. ضمن اینکه نیاز است که مبلمان شهری تقویت شود تا زیبایی‌های بصری بیشتری به این فضا داده شود.

 روح الله غلامی، دکتر روانشناس ۳۷ ساله که با همسرش که مشاوره خانواده‌ است از محله مخبر جنوبی در منطقه ۱۴ به پلازای امیرکبیر آمده است، می گوید: این چنین محیط هایی باید باعث ایجاد آرامش در شهروندان شود اما رفتار پرخاشگرانه برخی از نوجوانانی که به این فضا می آیند منجر به تنش بین این نوجوانان و خردسالانی که در حال بازی هستند شده و این نیاز به مدیریت و استقرار مامور و نگهبان را ضروری می‌ کند. در مجموع این پلازا حال خوبی به منطقه داده و نیاز به گسترش این فضاها بیشتر احساس می شود.

او ادامه می دهد: مثلاً در بلوار ابوذر و محله مخبر جنوبی وقتی از خانه بیرون می آیید با یک فضای زشت روبرو می شوید که حتی برای ورزش کردن نیز مناسب نیست. شهرداری باید در همه جای شهر به جای تراکم فروشی، فضای سبز را گسترش دهد چرا که مردم در خانه های کوچک زندگی می کنند و نیاز به چنین فضاهایی دارند.

خانم ترکمن دبیر ۳۸ ساله است که با علی پسر چهارده ساله‌اش از خیابان شکوفه به پلازا آمده و مشغول استراحت است. او به خبرنگار شهر می گوید: چنین محیط هایی برای شهر نیاز است چون پارک‌ها فضای ناهمواری دارند که بچه ها نمی توانند در آن به راحتی دوچرخه سواری کنند. ضمن اینکه  امنیت این فضاها بیشتر است و وسیله نقلیه از آن عبور نمی کند، اگر مترو هم راه‌اندازی شود دسترسی به آن آسان تر نیز می شود.

او می افزاید: این فضا برای پیاده روی صبحگاهی هم بسیار مناسب است. سپس پسرش علی در تکمیل حرفهای مادرش می گوید: من بعضی وقت ها تنها برای پیاده روی به این پلازا می‌آیم. باید بازی هایی در این فضا ایجاد و راه‌اندازی شود که بقیه هم بتوانند انجام دهند و حالت عمومی داشته باشد. طناب تعادلی که راه اندازی شده نیز بسیار کم است.

 مصطفی بهشتی تکنسین درهای برقی و ۴۰ ساله که در کنار بازی طناب های تعادلی ایستاده می گوید: فضای جالبی است ولی وسیله بازی برای همه رده‌های سنی طراحی نشده و برای یک بازی، جوانان و خردسالان از همه رده‌های سنی جمع می شوند که باعث ایجاد تنش می شود. علاوه بر این کف زمین سفت است و در صورت سقوط، برای بچه ها مشکل ایجاد می شود.

 خانم معینی که ۲۹ سال سن دارد و با پسر خردسالش به اینجا آمده می گوید: اگر نظارت شود تا اراذل و اوباش و نوجوانان پرخاشگر به این فضا ها وارد نشوند بسیار مناسب خواهد بود. من پس از افتتاح این پلازا خوشحال شدم که سر کوچه ام چنین فضایی طراحی شده اما با ورود به آن و رفتارهای این نوجوانان پرخاشگر به این نتیجه رسیدم که دیگر نمی توانم بچه ام را به این فضا بیاورم در حالی که اگر این مشکل برطرف شود مسیر جالب و جذابی برای دوچرخه و اسکیت است.

 جابر عریانی ۵۵ ساله و بازنشسته وزارت راه و شهرسازی که تنها در گوشه ای با خودش خلوت کرده می گوید: در قسمت روبرویی این فضا در منطقه ۱۲ پس از خیابان ۱۷ شهریور، فضای متروکه ای وجود دارد که برخلاف اینجا طراحی برای آن صورت نگرفته است. می توانند این منطقه را به آن وصل کنند تا فضای بزرگ تر و شکیل تری درست شود. این اتصال می تواند باعث شود تا بین دو منطقه تعادل برقرار شود.

او در ادامه می افزاید: به نظر می‌رسد که این پلازا زود افتتاح شده چرا که روی تابلوی این پلازا نوشته شده مرکز تفریحی، ورزشی و فرهنگی؛ در حالی که چنین فضایی به معنی واقعی وجود ندارد. اگر همه بخش ها با هم تکمیل و درست می شد می توانست جذاب تر باشد، ضمن اینکه مسیر دوچرخه و پیاده با هم تداخل دارد و فضای باز کمی برای پیاده روی وجود دارد.

خبرنگار: علی سی پی