هفته نیروی انتظامی فرصتی برای تقدیر و تکریم امنیت، رشادت، عقلانیت و ایثار است. گرچه احترام به این فضیلت‌ها و تحسین آن محدود به این هفته یا مناسبت‌های دیگر نیست و محترم شمردن آنها علاوه براینکه یک وظیفه شهروندی و ملی به حساب می‌آید، ضرورتی بدیهی و راهبردی است که در هر جامعه‌ای توجه به آن می‌تواند فراتر از امنیت، توسعه پایدار و آرامش اجتماعی را نهادینه سازد.
ما در عصر و دوره‌ای زندگی می‌کنیم که رسانه به صورت عام و شبکه‌های اجتماعی به صورت خاص بسیاری از مناسبات، الگوها، رفتارها و پندارها و گفتارها را دگرگون کرده است. این دگرگونی و تغییر هم می‌تواند فرصت تلقی شود و هم می‌تواند به عنوان تهدید تعریف شود. پیش شرط تحلیل درست و تشخیص صحیح تهدید یا فرصت تلقی کردن این پدیده اجتماعی عمل و وفاق بر وظایف و تکالیفی است که بخشی از آن متوجه دستگاه‌های اجرایی و انتظامی و بخشی از آن به عهده شهروندان و جامعه است.
واقعیت این است که اگر جامعه‌ای به دنبال توسعه و آرامش است نیروهای اجتماعی و حتی جریان‌های سیاسی آن لاجرم باید بر معنا و ساحت بسیاری از مفاهیم به نوعی وفاق و تفاهم و مفاهمه کنند. یکی از راهبردی‌ترین مفاهیم در این مفاهمه موضوع امنیت و ابعاد و سطوح مختلف آن است. امنیت دشمنان فراوانی دارد که دامنه آن از عوامل خارجی تا آشفتگی و آنارشیسم حاکم بر فضای اطلاع‌رسانی را شامل می‌شود. مدعی نیستم که فضای حاکم بر رسانه کشور در شرایط فعلی از استانداردهای حرفه‌ای و قانونی و سیاسی برخوردار است و حتی در پی ضدیت یا نادیده گرفتن نقش رسانه‌های شناسنامه دار و اصیل کشور در تحلیل‌ها و امر خطیر اطلاع‌رسانی و جهت‌دهی به افکار عمومی به عنوان یک امر استراتژیک در روندهای اجتماعی و اقتصادی کشور نیستم اما فکر می‌کنم در یک فضای آشفته که بمباران اخبار درست وغلط جامعه را در معرض التهاب و آسیب‌های فراوانی قرار می‌دهد قربانی اصلی نهاد رسانه است.
«رسانه» و «امنیت» به عنوان دو مفهوم کلان مکمل یکدیگر هستند و نیروی انتظامی و نهادهای مدنی و مردمی و رسانه‌ای می‌توانند در یک همسویی و همدلی و همراهی با بسیاری از خطرات و تهدیدات کنونی که عمدتا ناشی از توطئه‌ها و دشمنی‌های نیروهای خارجی است مقابله کنند. نهاد نیروی انتظامی حافظ امنیت و جان و مال مردم است و نهاد رسانه پاسدار آرامش و آسایش و سلامت روانی جامعه محسوب می‌شود. بی شک هر اراده و دستی که در پی تقابل یا عدم تعامل یا فاصله گرفتن این دو نهاد موثر و نافذ جامعه باشد به دنبال منافع ایران و شهروندان نیست.
تعمیق رابطه دو سویه" امنیت " و " آگاهی " می‌تواند علاوه بر تقویت آرامش اجتماعی و توسیع امنیت پایدار ما را در مسیر و جهتی قرار دهد که در رویکردهای اجتماعی و بازبینی معرفتی و مفهومی با درک دقیق سناریوهای خطرناکی که از یک سو امنیت و از سوی دیگر آگاهی را هدف قرار داده است گامی بلند در جهت زدودن و تضعیف سیاست‌زدگی افراطی که موجب می‌شود تحلیل و شناخت پدیده‌ها و رویدادهای اجتماعی با اختلال و بحران روبه‌رو شود برداریم. در متن چنین رویکردی است که نگاه فنی و تخصصی به جامعه، به امنیت، به اقتصاد، به فرهنگ و ناهنجاری‌های اجتماعی جایگاه خود را باز می‌یابد.
این هفته که به نام نیروی انتظامی نام‌گذاری شده است علاوه بر اینکه فرصتی برای تقدیر و گرامیداشت فداکاری‌ها و زحمات بی‌دریغ پرسنل خدوم نیروی انتظامی و زنده نگه‌داشتن یاد شهدای عزیز و بزرگ آن است می‌تواند بستری برای پایه‌گذاری و تاسیس رویکردی شود که در سطور بالا به اجمال و اختصار و ایجاز در خصوص اهمیت راهبردی آن سخن گفته شد.
لازم به ذکر است سنگ بنا و اساس هر گونه فعالیت اجتماعی در کشور در گرو بسط امنیت است که آن را از یک مفهوم نظامی و امنیتی به یک ایده اجتماعی و فرهنگی بدل می‌کند. گرچه در این ارتقا نقش اقدامات امنیتی و حرفه‌ای نیروهای حافظ امنیت و آرامش جامعه قابل دفاع و تقدیر است اما قرار نیست در این دریافت، امنیت با تقلیل‌گرایی تضعیف شود. دفاع از جمهوری اسلامی ایران مقتدر، توسعه یافته و مستقل که با مظلومیت تمام حافظ منافع کشور است و دفاع از ساحت و روح جامعه فرهیخته و آگاه و روشن و نجیب ایران دال مرکزی و نقطه کانونی و اصیل این دیدگاه است.
" تورج فرهادی پژوهشگر و شهردار منطقه ۱۹ تهران "
انتهای پیام/
نظر شما