خیابان‌های قدیمی تهران گنجینه ای غنی از تاریخ اند. کوچه هایش راوی داستان ها و سرگذشت های مختلفی است و محله به محله اش داستان و حکایتی عجیب دارند، اما به واسطه بی مهری و بی توجهی مردم دوران ما، کم کم هویتش خاک آلود شده است و برخلاف تمام جاذبه هایش، دیاری است که درگذر از سنت به مدرن شدن ، کمتر کسی است که روایت های این شهر را بداند و به آن احترام بگذارد.
تهران تاریخی کهن دارد و ری روزگاری صاحب تمدن درخشانی بوده است اما اکنون گویی سابقه تاریخی تهران با تغییرات بسیاری که در معماری و شکل بافت های شهری صورت گرفته است به دست فراموشی سپرده شده است. شهری که روزگاری به شهر باغ ها و چنارستان نامیده می شد و باغ های فرحزاد، رودخانه های درکه، دربند، باغ های قلهک و... تصویرگر ذهن ها از این شهر بود، به واسطه دو قرن توسعه بی رحمانه، به شهری در سایه آلودگی های زیست محیطی تبدیل شده است و هرگاه از تهران نام برده می شود آنچه تصور می شود دیگر زیبایی ها و هویت تاریخی نیست بلکه ترافیک، آلودگی هوا و ... جلوه می کند.
بدیهی است توجه به تهران به منزله یک هویت و فرهنگ، بسیار اساسی و مهم است و انتخاب روز تهران، انتخابی مبارک برای تلاش و برنامه ریزی برای حفظ و معرفی هویت تاریخی و فرهنگی شهر تهران است. زمانی که تهران مطرح می‌شود فقط یک شهر و کالبد نیست، بلکه یک مفهوم فرهنگی است. تهران را باید فراتر از یک شهر دید و باید بازتعریفی دوباره از آن داشته باشیم.
در مراسم نکوداشت تهران باید به دنبال این باشیم که چه کنیم تا تهران جایگاه پیشین خود را به دست آورد. تهران را باید شناخت و درک کرد تا براساس این دریافت‌ها، برای آینده این شهر برنامه ریزی شود. تهران را باید بشناسانیم تا احساس تعلق و هویت شهروندان آن را نسبت به شهر خود تقویت کرد.
نظر شما