در این نقطه کمال، نه یک حرفه بلکه یک هویت متولد می شود که طولانی ترین شامگاهان را که یلدا کوتاه ترینشان است تاب می آورد؛ سر بر بالین پهلوانان، قهرمانان و اساطیر، همه طیف ها، گروه ها، نژادها، قومیت ها و ادیان.
تفاوتی ندارد مذکر یا مونث بودنش، دستش به عرش رسیده و رویایش تعبیر همه ادعیه است؛ شفا که روشن ضمیری او شفاخانه روح است بر دامان خوش رنگی خانه دارد و چون سجاده، آکنده از حضور.
پاس می نهیم، قدردان هستیم این همه فراتر از بودن را و غمی می نشیند بر جانمان همچو زنگار، که اگر شما اینگونه اید پس ما کیستیم؟
چگونه باید بر این تندیس نور که می رود تا بر بیماری قرن، فاتحانه استیلا یابد، ارج نهاده شود؟
پرستاران پرتلالو، روزتان بر شما خوبان، بر جایگاه پرمهر پرورش دانه وجودتان، خانواده گرامیتان، بر همسران صبورتان و در نقطه آخر بر ما مبارک باد.
نظر شما