مجموعهای از عوامل متعدد می توانند در این زمینه نقش آفرینی کنند. به عنوان مثال برخی از بافت های فرسوده همان سکونتگاه های غیر رسمی هستند که نبود مالکیت در آن ها عامل اصلی عدم نوسازی است.
بافت های فرسوده در شهر تهران یک همپوشانی بسیار زیادی با بافت های ارزشمند و تاریخی دارند که واقعیت این است که چون تا به امروز نتوانستیم نسخه و فرمولی برای مرمت، احیا و بهسازی و باززنده سازی بافت های ارزشمند تعریف کنیم، این بافتها از فرآیند توسعه دور ماندند.
در برخی از بافت ها نبود صرفه اقتصادی برای ساخت و ساز علی رغم همه مشوق هایی که از طرف بخش عمومی، دولت و شهرداری اعطا می شود، نمی توانند آن محرک لازم برای نوسازی در این بافت ها فراهم کند و در برخی از محدوده ها هم تمرکز آسیبهای اجتماعی و تبدیل محله به کانونی برای آسیب های اجتماعی عامل و مانع اصلی است که انگیزه های نوسازی و به طور کلی انگیزه های لازم برای تغییر در وضعیت موجود را از بین می برد. همچنین در شرایط حاضر به دلیل بی ثبات بودن وضعیت اقتصاد در مقیاس کلان و بالا رفتن هزینههای ساخت و ساز، بافت های فرسوده را که در شرایط عادی حاشیه سود بسیار پایین تری نسبت به سایر نقاط شهر دارند را می تواند از چرخه ساخت و ساز و نوسازی خارج کند.
نظر شما