به گزارش شهر، کتاب اولین های تهران به نگارش فرزانه ابراهیم زاده درواقع سرنوشت تهران؛ روستایی کوچک و کم اهمیت در حاشیه ری است که از روزی تغییر کرد که ایلغار مغول از عروس شهرهای ایران شهر سوخته باقی گذاشتند و رازیها باقی مانده مجبور شدند شهرشان را ترک و به نزدیکترین روستاها پناه بردند.
تهران شهر زیرزمینی و سرکش رام این مهاجران شد و رسید به روزگاری که شاه تهماسب صفوی تصمیم گرفت حصارش را دور آن بکشد و از این جا حکایت شهری آغاز شد که در فروردین ۱۱۶۵ خورشیدی خان قاجار تاج سلطنت را در آن بر سر گذاشت و خطبه پایتختیاش را خواند.
شهری که در طی ۲۳۵ سال از ۴/۴ کیلومتر به ۷۰۰ کیلومتر گسترش پیدا کرد و به عنوان پایتخت در آستانه عصر تغییرات شد محلی برای آزمون و خطای بسیاری اولین ها.
از اینجا بود که اولین‌های این شهر آغاز شد و تا امروز یعنی آخرین سال قرن ۱۳ شمسی ادامه داشته است. اولین هایی که بعضی شیرین و بعضی تلخ بودند، بعضی باقی ماندند و بعضی از میان رفتند.
از اولین بانک‌ها و کاخ‌ها تا اولین حمله‌ها. از اولین مجلس آسیایی تا اولین موزه ایران. روایت پیشروی شما شرحی است از اولین‌های این شهر در ۳۵ سال گذشته.
نظر شما