به گزارش شهر به نقل از اداره ارتباطات و امور بین الملل سازمان نوسازی شهر تهران، کاوه حاجی علی اکبری در نشست تخصصی «سازگار ساختن شهرها برای تاب آوری اقلیمی» که به همت اداره پژوهش سازمان برگزار شد، با بیان این که موضوع تغییرات اقلیمی یک واقعیت غیرقابل انکار است، گفت: مجموعه تحولاتی که از دوران پس از صنعتی شدن در جهان رخ داد، منجر به تغییرات بنیادین در زیستگاه و شیوه زیست انسان ها شد و تجربه نشان داده است که تلاش برای مقاومت در مقابل این تغییرات، به موفقیت منتهی نشده و باید خود را با این شرایط و واقعیت‌های جدید و شکل گرفته سازگار کنیم.
مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران با اشاره به این که تصمیمات محیط‌زیستی، می‌توانند پیامدهای جدی در نظام‌های حکمروایی داشته باشند، افزود: معمولاً این تصمیمات محدودیت در قدرت، تولید ثروت و نحوه توزیع ایجاد می‌کنند؛ به همین دلیل مورد استقبال حکومت‌ها واقع نمی‌شوند. به عنوان مثال اگر در کشورهایی که نرخ مشخصی از GDP دارند، نرخ GDP با رعایت ملاحظات زیست‌محیطی کاهش پیدا کند، مردم واکنش نشان می‌دهند.
علی اکبری بیان کرد: به نظر می‌رسد مطالعات و گزارشاتی که از سال 1970 درخصوص تغییرات اقلیمی و محیط زیست انجام شده است، در حد سیاست‌های کلان و چشم‌انداز باقی مانده و در عمل، تلاش‌ها و اقدامات مؤثری از سوی کشورهایی که بیشترین نقش را در ایجاد تغییرات دارند، مشاهده نمی‌شود و یا اقدامات صورت گرفته بسیار کم است.
مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران با اشاره به مفهوم تاب‌آوری تاکید کرد: تاب‌آوری معنای یگانه و واحدی ندارد و متناسب با نظریه‌های مختلف اقتصادی، سیاسی و... و حتی در طول زمان دستخوش تغییر می‌شود.
او افزود: تاب‌آور شدن لزوما به مفهوم امکان بازگشت به تعادل پیشین نیست؛ بلکه گذر به تعادل و توازن جدید هم مفهوم تاب‌آوری است.
علی اکبری با تاکید بر ضرورت داشتن سیاست‌های آمایشی مشخص در رابطه با شهر و شهرنشینی برای کنترل و انطباق با تغییرات اقلیمی، افزود: اخیراً برنامه‌ای تحت عنوان سیاست ملی شهری (NUP) مطرح شده که طبق آن یک کشور در مقیاس سرزمینی باید برنامه‌های خود را با شهرنشینی، شیوه‌های زیست شهری، مراکز تمرکز جمعیت، فعالیت‌ها و موضوعاتی از این دست مشخص کند و تا زمانی که چنین برنامه مشخصی وجود نداشته باشد، صحبت کردن پیرامون سازگار ساختن شهرها برای تاب‌آوری اقلیمی در مقیاس کلان به نتیجه نخواهد رسید.
مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران با بیان این که سیاست محیط‌زیستی در مقیاس‌های مختلف macro ،meso و micro قابل تبیین هستند، گفت: در کشورهای کمتر توسعه، اتفاقات در مقیاس منطقه‌ای و شهری، جلوتر از سیاست‌هاست و معمولاً سیاستگذاری در تداوم رخدادهای گذشته صورت می‌گیرد.
او با اشاره به اتفاقاتی که در شهرهای شمالی کشور در حوزه تفکیک زمین، شهرک سازی و یا تغییر کاربری اراضی کشاورزی به مسکونی و یا جانمایی استقرار برخی از شهرهای جدید در نقاطی که هیچ‌گونه منطق محیط‌زیستی ندارند، تاکید کرد: موضوع ساده‌تر، موضوع آسفالت کردن خیابان‌هاست که لایه لایه روی هم ریخته می‌شود؛ در حالی که این امر یکی از عوامل اصلی ناتراوا کردن محیط‌های شهری است و آب‌های سطحی نمی‌توانند راهی به سمت زیرزمین پیدا کنند و تبدیل به سیلاب و سیل می‌شوند.
علی‌اکبری با بیان این که موضوع برنامه‌ریزی برای اراضی رهاشده و ناکارآمد در شهر تهران، یکی از موضوعاتی است که با سیاست‌های مرتبط با تغییر اقلیم ارتباط مستقیم دارد، بر ضرورت در نظر گرفتن ملاحظات و اصول لازم برای تاب‌آوری اقلیمی در اقدامات نوسازی و بازآفرینی شهری تأکید کرد.
در این جلسه نظرات و پیشنهادات کارشناسان در رابطه با موضوع نشست مطرح شد و مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
نظر شما