واکنش متفاوت فقرا به سیاستهای قرنطینه

به گزارش شهر، وب سایت  blogs.worldbank.org وابسته به بانک جهانی در گزارشی با عنوان «افراد فقیر پاسخ متفاوتی به توصیه «در خانه بمانید» می دهند»، نوشته است؛ هم اکنون بیش از ۹ میلیون مورد COVID-۱۹ در سراسر جهان تأیید شده است و دولت ها در تلاش هستند تا با اعمال سیاست های فاصله‌گذاری اجتماعی از گسترش آن تاحدودی جلوگیری کنند. بسیاری از مشاغل غیر ضروری بسته شده اند و از شهروندان خواسته شده است (یا دستور داده شده) با هدف نجات جان و معیشت در خانه بمانند. با این حال اما سیاستگذاران برای پاسخگویی به سؤالات کلیدی در مورد اثربخشی این اقدامات، کار سختی پیش رو دارند. مثلا آیا تأثیرات اقدامات پیشگیرانه با گذشت زمان و در سطح مناطق متفاوت بوده است؟ و از همه مهمتر، آیا گروه‌های آسیب پذیر نسبت به سایرین قادر به پیروی از مقررات فاصله‌گذاری اجتماعی هستند؟

بانک جهانی برای درک بهتر چگونگی عملکرد سیاستهای فاصله‌گذاری اجتماعی، با شرکت فناوری Cuebiq همکاری کرده تا داده های GPS محافظت از حریم خصوصی را در کشورهای در حال توسعه تجزیه و تحلیل کند. به عنوان مثال، در جاکارتا پایتخت اندونزی، داده های حاصل از بیش از ۸۰ برنامه تلفن همراه و بیش از ۲۷۵ هزار کاربر برنامه را تحلیل کرده است و این چیزی است که آنان کشف کردند؛ خانوارهای غنی تر از پاسخگویی و تحرک بیشتری به توصیه‌های در خانه ماندن نشان می دهند.

بر اساس گزارش بانک جهانی، این الگو فقط مختص اندونزی نیست. تجزیه و تحلیل اخیر نشان می‌دهد که شهرهای آمریکایی سیاتل، لس آنجلس، دیترویت و شیکاگو در نیمه اول ماه مارس شاهد کاهش چشمگیر تحرک در خانواده های ثروتمند بودند.

این یافته ها برای ایالات متحده و شهرهای اندونزی یک واقعیت ساده را تأکید می کند: تاثیر سیاست های قرنطینه، بر شهروندان متفاوت است. گروه های آسیب پذیر،  با اقدامات فاصله‌گذاری اجتماعی به دلایل مختلف از جمله صرفه جویی در مصرف خانوار، شبکه ضعیف یا غیرقابل اطمینان در امنیت اجتماعی، درآمدهای وابسته به حضور فیزیکی، زندگی شلوغ و دسترسی ضعیف، به نوعی مقابله می‌کنند.

این نهاد بین‌المللی می‌گوید؛ داده های موقعیت مکانی تلفن هوشمند، با محافظت از حریم خصوصی مناسب، به آنان امکان داده تا اطلاعاتی عملی را برای آگاهی از واکنشهای گروه‌های مختلف اجتماعی نسبت به COVID-۱۹ به دست آورند تا از ساکنان شهری در برابر خطر محافظت و خدماتی بهداشتی و به خصوص در حمل و نقل عمومی برای مسیرهای با تعداد مسافر زیاد ارایه کنند. داده‌های موقعیت مکانی می توانند به تصمیم گیرندگان کمک کنند تا منابع را به مسیرهایی که نیاز به پشتیبانی بیشتری در فاصله ایمن مسافران دارند، هدایت کنند. علاوه بر این و شاید مهمتر از همه، داده های مکانی می تواند به سیاست گذاران کمک کند تا تعیین کنند که چگونه، چه موقع و کجا محدودیت‌ها در مواقع بحران را افزایش دهند.

با درک تأثیرات متمایز سیاست در بین گروه ها و مناطق درون یک شهر، این نوع تحلیل می تواند زمینه ورود مکالمات گسترده تر در مورد اقدامات تکمیلی مورد نیاز برای حمایت از سلامتی و معیشت شهروندان ، به ویژه آسیب پذیرترین افراد را فراهم کند.

خبرنگار: فریبا رحمانی