به گزارش شهر به نقل از روابط عمومی شهرداری منطقه ۲۲؛ علی نوذرپور شهردار منطقه، درباره وضع زمین‌های بی‌دفاع شهری و بایر این منطقه می‌گوید: «در منطقه ۲۲ بخشی از این فضاهای بی‌دفاع شهری به‌صورت درختکاری شده و بخش‌های دیگر هم به‌عنوان زمین بایر رها شده است. شهرداری‌های نواحی هم مکلف شده‌اند، عرصه‌ها را شناسایی کنند. اکنون بخشی از این زمین‌ها شناسایی و وضعیت ملکی آنها مشخص شده است. در همین راستا، در این منطقه اغلب زمین‌های بی‌دفاع شهری که به شهرداری تعلق دارد، به تأمین سرانه‌های فضای سبز در مقیاس محله اختصاص یافته است. بوستان‌های محله‌ای مانند بوستان «ساوار»، بوستان «سالی»، بوستان «دشت ارغوان» و بوستان «زندگی» از جمله این فضاهای بی‌دفاع شهری بودند که اکنون با مشارکت مردم محله و هم‌چنین برخی از ذی‌نفعان به بوستان‌های محلی تبدیل شده‌اند. در مدت ۳ سال گذشته، تعداد قابل توجهی از این فضاها، بازنگری و در این مکان‌ها، بوستان و پاتوق‌های محله‌ای ایجاد کردیم. این فضاها کارکرد خوبی نداشتند و با یک تغییرات حداقلی در آن سطوح، اکنون به‌عنوان فضاهای اجتماعی شاخصی محسوب می‌شوند که ساکنان محله با ابراز خرسندی از به وجود آمدن این بوستان‌ها، برای گذراندن اوقات فراغتشان از آن بهره‌می‌برند. این تغییرات به‌ویژه در فاصله بین برج‌های مسکونی این منطقه که به فضای سبز نیاز داشت، ایجاد شده است.»
کمبود فضای سبز محلی
علی نوذرپور شهردار منطقه ۲۲، از زمین‌های بی‌دفاع شهری و بایر به‌عنوان فرصت‌هایی برای توسعه فضای سبز منطقه یاد می‌کند و می‌گوید: «زمین‌های خشک و بی‌آب و علف در هر محله‌ای از شهر وجود دارد که در دیدگاه مردم به‌عنوان زمین بایر شناخته می‌شوند، اما در منطقه ما این گمان به سبب اینکه با کمبود سرانه فرهنگی، ورزشی و خدماتی مواجه است، وجود این زمین‌های بایر برای شهرداری منطقه، در شرایطی که براساس رسالت خود باید امکانات رفاهی برای ساکنان همه محله‌های خود مهیا کند، راهگشا است. اگر برای این مکان‌های بی‌دفاع برنامه‌ریزی کنیم می‌توان از فضای آنها در راستای سیاست‌های مدیریت شهری به نفع اهالی نهایت استفاده را ببریم. از این‌رو با تصویب و اجرای طرح تفصیلی منطقه ۲۲ این زمین‌ها که اکنون به‌عنوان نقاط بی‌دفاع شهری و نقطه ضعف منطقه محسوب می‌شوند، به فرصت‌های بکر و بزرگ برای آینده روشن منطقه تبدیل خواهند شد. اغلب شهروندان بر این باورند که منطقه ۲۲ به سبب وجود بوستان‌های جنگلی «چیتگر»، «خرگوش‌دره»، «وردآورد» یا بوستان جنگلی «لتمال»، به اندازه کافی فضای سبز دارد و دیگر به ایجاد بوستان و توسعه فضای سبز نیاز ندارد، اما برخلاف دیدگاه آنها، بیشتر این فضاهای سبز در مقیاس منطقه و فرامنطقه‌ای است و با وجود ۳ هزار هکتار فضای سبز، محله‌های منطقه از کمبود این سرانه در مقیاس محله‌ای، رنج می‌برند. برای همین، استراتژی مدیریت منطقه تأمین سرانه فضای سبز در وسعت محله‌ای است که با حداقل هزینه بتواند پارک و بوستان‌های محلی ایجاد کند.»
نقش محوری زمین
شهردار منطقه تعریف متفاوتی از زمین‌های بایر دارد و آنها را «طلاهای ارزشی» می‌داند و بر این باور است این زمین‌ها نقش محوری در زمینه‌های مختلف اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی محله‌های منطقه ایفا می‌کند. او در این‌باره می‌گوید: «وجود این چنین زمین‌هایی برای منطقه ما که با کمبود سرانه‌های فرهنگی، ورزشی و اجتماعی روبه‌رو است، همچون آب آشامیدنی در بیابان است. اگر از این زمین‌ها استفاده مطلوب نشود، مسائل زیادی مانند کاهش ارزش زمین‌های اطراف و در نتیجه رکود اقتصادی، آلودگی محیطی و بصری و اختلال در عملکردهای شهری مانند نفوذپذیری، کاهش امنیت و سرزندگی و شادابی محیط شهری را در پی خواهد داشت. البته باید به این نکته اشاره کرد که اگر این زمین‌های بایر به حال خود رها شوند، محل تجمع زباله و انواع دور ریزهای خانگی و شیمیایی مانند روغن مصرفی خودروها می‌شود و در نتیجه نارضایتی شهروندان را به همراه دارد. در این مدت، نزدیک به ۲۷ هزارمترمربع از زمین‌های بایر منطقه ۲۲ به فضای سبز و بوستان تبدیل شده است.
او ادامه می دهد: بوستان «آسمان» با ۳ هزار و ۵۰۰ مترمربع، بوستان «سالیز» (میرکمالی) به وسعت ۷۵٠مترمربع، بوستان «معلم» در مقیاس هزارمترمربع، بوستان ساوار هزار و ۵۰۰مترمربع و «دیارگاه تیناز» به وسعت ۲۰ هزارمترمربع از جمله زمین‌های بایر و بی‌دفاع شهری در تملک شهرداری منطقه ۲۲ است که اکنون به فضاهای سبز و زیبا برای استفاده عموم شهروندان به‌ویژه ساکنان محله‌ها ساخته شده‌اند. نوذرپور در پاسخ به این سؤال که آیا می‌توان از این زمین‌های بایر برای تأمین دیگر سرانه‌ها در منطقه تازه توسعه‌یافته ۲۲ استفاده کرد، می‌گوید: «کاربری تعریف شده برای این زمین‌ها مهم است. برای مثال، اگر در طرح تفصیلی کاربری این زمین، فضای سبز ذکر شده است، نمی‌توان آن را به کاربری دیگری که ممکن است نیاز محله هم باشد، تغییر داد. در هفته‌های آتی تصمیم کمیته ماده ۵ درباره طرح تفصیلی منطقه ۲۲ نهایی خواهد شد. در همین راستا همه اراضی که از گذشته در مالکیت شهرداری یا در مالکیت اشخاصی بوده و باید برای تأمین سرانه‌ها به شهرداری تحویل می‌دادند و این اتفاق تاکنون محقق نشده است، با تعیین تکلیف این طرح، در اختیار منطقه قرار خواهد گرفت و از طریق آنها کمبود سرانه‌های ۷گانه شهری در مقیاس محله، ناحیه و منطقه رفع می‌شود.
او افزود: این بخش مربوط به شهرداری است، اما تأمین بخشی از سرانه‌ها در اختیار دولت است. مانند سرانه‌های آموزشی یا درمانی که به هر حال مسئولیت تأمین آن برعهده وزارتخانه‌ها و دولتی است. برای همین، بی‌شک آنها هم باید بیایند و این اراضی را از سازمان زمین شهری یا بخش خصوصی تملک و دریافت کنند و دولت هم در بودجه اعتباراتش تأمین این سرانه‌ها را در نظر داشته باشد. وسعت و پراکندگی زمین‌های بی‌دفاع شهری در محله‌های مختلف منطقه متفاوت است، اما تلاش شده تا این فضاهای سبز محلی در ناحیه‌های شهرداری منطقه توسعه پیدا کنند. «دشت ارغوان» در ناحیه یک و ۳ بوستان آسمان، ساوار و سالی در ناحیه ۴ منطقه از جمله فضاهای بی‌دفاع شهری بود که به بوستان محلی تبدیل شده است و در کنار ۴۵ پروژه دیگر منطقه به‌زودی به بهره‌برداری می‌رسد.»
دشت ارغوان
نوذرپور درباره تفرجگاه دشت ارغوان می گوید: این تفرجگاه در بلوار «آوا» هم که در زمین بایرمحله ساخته شد آماده بهره‌برداری و دارای مسیر تندرستی و پیاده‌روی و وسایل بازی است. هم‌چنین ۴ آلاچیق، ۵ برج نوری، ۱۰ نیمکت، ۵ مخزن زباله و یک ست بدنسازی از دیگر تجهیزات این بوستان محلی به شمار می‌رود که در فضای بین مجتمع‌های مسکونی آوا برای استفاده شهروندان این محدوده ساخته شده است.
بوستان لیدا فریمان
شهردار منطقه ۲۲ درباره بوستان لیدا فریمان می گوید: نخستین دهکده ورزشی و تفریحی روباز شهر «تهران» در مساحتی بیش از ۱۸ هزارمترمربع در منطقه ۲۲ به نام «لیدا فریمان» در یکی از زمین‌های بایر و بی‌دفاع شهری ساخته شده است. مسیر تندرستی با خط ویژه تردد معلولان در مساحت ۸۵۰ متر، ست کامل بدنسازی ویژه معلولان در زمینی به مساحت ۲۵۰مترمربع و زمین‌های ورزشی بدمینتون، والیبال و والیبال ساحلی، بسکتبال، فوتبال محله‌ای و میزهای پینگ‌پنگ، شطرنج و فوتبال دستی از نوع پارکی و هم برای معلولان را می‌توان به‌عنوان ظرفیت‌های این بوستان اشاره کرد.
نظر شما