به گزارش خبرنگار شهر، دستفروشی از مشاغل سخت و سیار است. ما برای مدیریت این موضوع باید از تجربیات کشورهای دیگر استفاده کنیم.
در کشور سنگاپور همه دستفروشان برای فعالیت باید ثبت نام کنند
در کشور سنگاپور طبق قانون بهداشت عمومی محیط زیست همه دستفروشان برای فعالیت قانونی باید ثبت نام کنند. مسئولیت مجوز دادن بر عهده آژانس ملی محیط زیست است که همچنین مسئول تدوین مقررات و مدیریت مناطق دستفروشی است. قبل از درخواست مجوز دستفروشی فروشندگان باید مکانی را برای برپایی غرفه خود ایمن کنند و از توسعه شهری و سایر مقامات تأییدیه بگیرند آنان باید اطمینان حاصل کنند که طراحی و چیدمان غرفه مواد غذایی با آیین نامه عملکرد بهداشت محیط مطابقت دارد.
فروشندگان همچنین باید حداقل یک فروشنده غذای ثبت شده را به عنوان مسئول بهداشت در غرفه مواد غذایی معرفی کنند. در نهایت آنان باید اطمینان حاصل کنند که هیچ بدهی معوقه ای به هیئت مدیره صندوق تامین مرکزی ندارند سیاست فعال سنگاپور برای ادغام فروشندگان خیابانی در برنامه ریزی ،شهری، ذینفعان را تشویق کرد که دستفروشی خیابانی را به عنوان جاذبه ای برای سنگاپور تبلیغ کنند در وب سایت آنان رتبه بندی تجربه ی صرف غدا برای مشتریان وجود دارد و دستفروشی های خیابانی به عنوان جاذبه توریستی برای سنگاپوری ها و خارجی ها به طور یکسان تبلیغ شده است و آنها هزینه و مالیات پرداخت می کنند.
در ویتنام فروشندگان خیابانی باید طبق تعهدات مالیاتی هزینه و مالیات پرداخت کنند
در کشور ویتنام فروشندگان خیابانی طبق قانون هنوز نیازی به ثبت نام ندارند. در ویتنام توصیه می شود انواع دستفروشان خیابانی ثبت نام کنند. مجوز صادر می شود در حالی که دستفروشان قوانین مربوط به محدوده فضای کار، کالا و خدمات داد و ستد و سایر بیمه های ایمنی تحت مقررات مصوبه دولت از ۱۶ مارس ۲۰۰۷ در مورد افرادی که به طور مستقل و به طور منظم در فعالیت های تجاری مشغول به فعالیت هستند، بدون نیاز به ثبت نام قانونی برای فعالیت تجاری را رعایت می کنند آژانس نظارت بر بازار می تواند قدرت ثبت فروشندگان را داشته باشد. فروشندگان خیابانی باید طبق تعهدات مالیاتی هزینه و مالیات را پرداخت کنند. با توجه به بازنگری سیاست برخی الزامات مدیریتی به شرح زیر ضروری به نظر می رسد سیستم ثبت نام باید شفاف و ساده باشد و دستفروشان را تشویق به ثبت نام کند. اطلاعات دستفروشان برای ارتقای حکومت مشارکتی نیاز به همگام سازی و دسترسی طرف های مختلف درگیر دارد. همچنین مهم است که راه حلی برای آموزش حفاظت از محیط زیست و امنیت اجتماعی وجود داشته باشد.
در تانزانیا قفسه ها و میزها باید استاندارد باشد و فعالیت در چارچوب دستور العمل
از اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی به دستفروشان خیابانی تانزانیا مجوز و اجازه فعالیت داده شد. قفسه ها و میزها استاندارد شدند و دستور العمل هایی برای تنظیم چارچوب مدیریت دستفروشی های خیابانی اتخاذ شد. شورای شهر متقاعد شد که رویکردی مشورتی اتخاذ کند که کمک زیادی به اجرای طرح کرد و بسیاری از مسائل مانند جرم و جنایت و نظافت خیابان ها را حل کرد.
با توجه به مرور تجربیات کشورهای مختلف به نظر می رسد کشورهای موفق سیاست‌های تقریبا مشابهی در حوزه دستفروشی اتخاذ کرده اند. برای مثال سه کشور هند سنگاپور، تایلند و افریقای جنوبی - که اجرای موفقیت آمیزی در ساماندهی دستفروشی داشته اند- سیاست های زیر را پیاده کرده اند؛ اول اینکه واقعیت های اقتصادی کشور و بحران هایی را که با آن درگیر هستند، باور کرده و در مرحله بعد با به رسمیت شناختن دستفروشی به عنوان ساز و کار حل بسیاری از مشکلات ناشی از صنعتی شدن سریع و کاهش فقر قوانینی را در راستای ثبت نام و واگذاری آسان مجوز تصویب کرده و قانون را راهکاری جهت محافظت از افراد حاشیه ای به کار برده است. همچنین ساز و کارهای مناسب جهت کنترل بهتر بهداشت مواد غذایی بهداشت محیط ایمنی را تعریف کرده و از آن جایی که بررسی ها نشان داده شفافیت و مشارکت ذینفعان کلید اداره بهتر فروشندگان خیابانی است و می تواند منجر به وضعیت برد-برد برای فروشندگان خیابانی ساکنان شهرها و شهرداری ها شود و از این وضعیت به نفع رشد اقتصادی بهره برد.
منبع، کتاب دستفروشی در ایران
انتهای پیام/
نظر شما