علی محمد سعادتی، شهردار منطقه ۱۲ در گفتگو با خبرنگار شهر با بیان اینکه مشکلات طرح تفصیلی منطقه ۱۲ فراتر از مرحله بازنگری است و به بازنویسی و تغییرات اساسی نیاز دارد، گفت: حتی اگر تهیه کنندگان طرح ، ملاحظات مختلف را در آن در نظر گرفته باشند اما اساساً در طرح شاهد انعکاس رویکردهای تاریخی و ملاحظات فنی زندگی در عرصه تاریخی و همجواری آن با یک مرکز اقتصادی نیستیم.
او افزود: ساده‌ترین سوال این است که اگر قرار است یک قطب اقتصادی مانند بازار در مقیاس یک کلانشهر و حتی در مقیاس ملی تعریف شود برای مهار و کنترل عوارض سکونتی در محیط پیرامونی آن چه سیستم‌های شهرسازی وجود دارد و نوع مختصات پهنه هایی که برای این محدوده پیشنهاد شده و نسبت تطبیق این مختصات کالبدی ضابطه‌ای با کالبد تاریخی در موضوعاتی مانند سطح اشغال، طبقات، ارتفاع و عملکردها با محدودیت ها و ملاحظات تاریخی گذشته و با روند ساخت و ساز بعد از طرح جامع اول تهران چیست؟
سعادتی در ادامه توضیح داد: اگر فرم توده گذاری ساختمان ها را در این محدوده دنبال کنید می بینید که بسته به ریزدانه بودن یا نبودن، بین ۷۰ تا ۹۰ درصد سطح اشغال دارند. از طرح جامع سال ۱۳۴۷ این ضابطه و مدل ساخت و ساز به ۶۰ به علاوه ۲ تبدیل می‌شود و عموماً ساختمانها در ۶۰ درصد از فضایشان ساخت و ساز می کردند، اما به یکباره در طرح تفصیلی، سطح اشغال بخش اعظمی از سکونت منطقه به ۵۰ درصد تغییر داده می شود.
شهردار منطقه ۱۲ اضافه کرد: منطق شهرسازی در پهنه R۲۵۱چیست؟ همچنین نکته و سوال دیگری که وجود دارد این است که تکلیف ما با نظام آمد و شد در منطقه و سیاست ما در قبال تامین و ساخت پارکینگ برای ساکنین چیست و چه فرقی با سایر مناطق در حوزه پارکینگ و در حوزه رابطه با قطب های اقتصادی وجود دارد؟ علاوه بر این در رابطه با تشویق کاربری‌های خدماتی، فعالیت و سکونت چه اقدامی در طرح تفصیلی پیش بینی شده است؟
او در ادامه تاکید کرد: حقیقت امر این است که سیاست متمایز و متفاوتی از سایر مناطق شهری تهران که به لحاظ قدمت و پیچیدگی ها با این منطقه دارند دیده نشده است ، در ضوابط شهرسازی طرح تفصیلی وجود ندارد و این حس ایجاد می شود که محدودیت ها، مشکلات، قدمت و سابقه بافت تاریخی تهران جایگاه لازم را در تهیه طرح تفصیلی منطقه نداشته و شاید تنها در شعار و چشم انداز این مساله دیده شده است.
سعادتی در پایان گفت: علاوه بر لحاظ نشدن ملاحظات تاریخی در تدوین سیاست‌ها و ضوابط بافت تاریخی تهران، مساله ناراحت کننده تر این است که واقعیت های اقتصادی و واقعیت های زندگی مردم به عنوان صاحبان اصلی این محدوده هم به گونه‌ای فراموش شده که افراد برای زندگی راحت تر و آسایش بیشتر ترجیح بر خروج از بافت تاریخی دارند بنابراین وقتی مردم را از منظر سکونت از یک بافت شهری خارج می کنیم در واقع روح را از بافت خارج کردیم و تا وقتی سکونت شکل نگیرد تعلقی در منطقه وجود نخواهد داشت. بنابراین در بخش مسکن نیز کوچکترین ملاحظه شدنی و امکان پذیر در طرح تفصیلی وجود ندارد.
خبرنگار: علی سی پی
نظر شما