صد و شصت و یکمین ایستگاه متروی پایتخت کمی متفاوت تر از دیگر ایستگاههاست. به طوری که مجسمه هایی با بیش از ۲ متر ارتفاع اولین چیزی است که وقتی وارد ایستگاه میشوی، چشم را میگیرد؛ مجسمه حضرت مریم(س) و حضرت عیسی(ع) که درست روبهروی ورودی قرار گرفتهاند. همین چند ثانیه اول، حس میکنی اینجا فقط یک ایستگاه مترو نیست؛ انگار وارد یک تالار اجتماعی، هنری شدهای. مکث کوتاه جلوی آنها، ناخودآگاه آدم را به تأمل میبرد. به اینکه تهران در دل شلوغیهایش، فضهایی برای زیبایی و احترام دارد.
طاقها و قوسها توی سقف، با الهام از معماری کلیسا و خطوط نرم ایرانی، طوری طراحی شدهاند که هم چشم را نوازش میدهند و هم مسیر حرکت را هدایت میکنند. نور ملایم سقف و انعکاس آن در کف و دیوارها، فضایی باز و آرامشبخش ساخته؛ حس میکنی حتی وقتی مردم شتابان از کنار تو رد میشوند، جریان آرامی در هوا جاری است. ستونها و قوسها انگار برای حرکت انسانها طراحی شدهاند، نه فقط برای زیبایی؛ حس میکنی طراحها هر جزئیات کوچکی را برای تجربه انسانی و کارکرد واقعی در نظر گرفتهاند.
دیوارها و نماها پر از آثار هنریاند؛ در ورودی هم تابلو «بسم الله الرحمن الرحیم» به فارسی، انگلیسی، عربی و ارمنی نصب شده که پیام همزیستی و احترام به تنوع فرهنگی و مذهبی را با صراحت میدهد. وقتی به آیات قرآن و انجیل به زبانهای مختلف نگاه میکنی، حس میکنی حتی زیر زمین هم میشود مکث کرد و به چیزی فراتر از روزمرگی فکر کرد.
تجربهای واقعی از تنوع و هویت شهری
ایستگاه مریم مقدس بخشی از خط ۶ متروی تهران است؛ مسیری که اتصال میان مناطق مختلف شهر را فراهم میکند. نزدیک بودنش به کلیسای سرکیس مقدس و محله ارمنی _ مسیحی، دلیل نامگذاری آن است و نشان میدهد هدف از طراحی فقط حملونقل نبوده، بلکه ایجاد تجربهای فرهنگی و هنری هم مدنظر بوده است. چهار پلهبرقی اجازه میدهد عبور و مرور راحت باشد؛ حتی اگر عجله داشته باشی، راحت میتوانی مسیرت را پیدا کنی.
ایستادن زیر گنبد و طاقها، نگاه کردن به نقوش دیوار و انعکاس نور ملایم، حسی از آسودگی و تعلق به آدم میدهد. کوتاهترین توقف هم مثل یک پل بین زندگی شهری و تاریخ و فرهنگ عمل میکند. ترکیب هنر مسیحی و الگوهای ایرانی باعث میشود این فضا نه بیگانه باشد، نه تقلید؛ بلکه تجربهای واقعی از تنوع و هویت شهری ارائه دهد.
مشاهده و حس کردن فرهنگ و هنر در دل شهر
جمعیت متنوعی از دانشجو، کارمند، گردشگر و افراد مسن در ایستگاه در حال حرکتاند. بعضیها نگاهشان به مجسمهها و آثار هنری میافتد و چند ثانیهای مکث میکنند، بعضیها عجله دارند؛ اما حتی عبورشان هم با ریتم فضا هماهنگ است. این تعامل میان معماری و حرکت انسانها، تجربهای هنری و انسانی میآفریند؛ چیزی که کمتر در متروهای دیگر در دنیا حتی میبینی.
سقف سالن فروش بلیط حدود ۹ متر ارتفاع دارد و تابلوهای هنری متعددی نصب شدهاند. حتی شلوغی سالن را به تجربهای دلنشین تبدیل میکند. هر لحظه که نگاه میکنی، انگار مترو فقط یک مسیر رفتوآمد نیست؛ جایی است برای تأمل، مشاهده و حس کردن فرهنگ و هنر در دل شهر.
چرا مریم مقدس؟
نام ایستگاه «مریم مقدس» انتخابی ظریف و دقیق است؛ نامی که یادآور احترام به مقدسات مسیحی، جایگاه حضرت مریم(س) در اسلام و اتحاد مردم ایران زمین از هر دین و مذهبی زیر پرم جمهوری اسلامی ایران است. موقعیت این ایستگاه در تقاطع خیابان استاد نجاتاللهی و کریمخان زند و نزدیکی به کلیسا، نشان میدهد هدف از آن هم دسترسی شهری بوده، هم نمایش همزیستی فرهنگی.
ایستگاه مریم مقدس نشان میدهد که مترو میتواند بیش از یک مسیر رفتوآمد باشد؛ مکانی برای نگاه کردن، تأمل، حس کردن و تجربه کردن هنر و فرهنگ. زیر گنبد، زیر طاقها، نگاه به نقوش دیوار و لمس نور ملایم، کوتاهترین توقف را هم به تجربهای به یادماندنی تبدیل میکند و یادآور این است که در دل شلوغی شهر، میشود از ظرافت هنری محظوظ شد.
زهرا اردشیری
انتهای پیام/
نظر شما