در تهران، به‌خاطر رشته کوه البرز، اول کوه، کوهپایه و بعد دشت تهران واقع شده و نهایتا آبرفت‌هایی که از البرز سرچشمه گرفته و رود دره‌های تهران را شکل داده است.
ولی‌عصر، در داخل یکی از این آبرفت‌ها قرار دارد که سبب شده در مسیر آب‌های زیر زمینی و جریان‌های آب در سطح زمین که از شمال به جنوب حرکت می‌کنند و نور خورشید در محورهای شمالی و جنوبی که ۳۰۰ روز در سال آفتاب دارد و با وجود اختلاف تراز بیش از ۵۰۰ متر میان بالاترین و پایین‌ترین نقطه آن با کم‌ترین دخل و تصرفی در وضعیت و شکل زمین و با پیچ‌وتابی که در آن ایجاد شده، دشت، دره‌ها، تپه‌ها و کوهپایه‌ها را در نوردد و به طول ۱۷.۸ کیلومتر، که در ابتدا با ماهیت جاده ارتباط بین تهران و شمیران را ایجاد می‌کرده ساخته شود و پس از آن که همه عناصر کالبدی آن را تدارک دیدند، اما به آن خیابان نگفتند، انگار جاده را کاشته بودند و منتظر بودند خیابان سبز شود؛ از همین رو، ابتدا به آن جاده گفتند.
از آن جا که این جاده، تاریخچه ساخت دارد و معلوم است از دل معماری باغ ایرانی ریشه گرفته و در تهران مقیاس و کالبد شهری پیدا کرده و به صورتی عمیق، خاطره جمعی و تاریخی مردم تهران و حتی مردم ایران و هویت طبیعی خیابان را در بر گرفته است ردیف درختان چنار که چه برای کسی که در طول خیابان حرکت می کند و چه برای کسی که از ارتفاعی آن را مشاهده می کند نشانه و نمای رشته کوه البرز در شمال، هویت طبیعی خیابان است.
این خیابان این ظرفیت را دارد که در آینده نقش یک فضای با کیفیت را بازی کند. فضای با کیفیت جایی است که شما از حضور در آن راضی هستید.
نظر شما