ورزش همگانی و ضرورت توجه به منش پهلوانی

شهر: باب اول- «درِخانه بازها» عنوانی بود که تهرانی‌های قدیم به پهلوان حمزه‌علی و چند پهلوان دیگر پایتخت داده بودند؛ همان ایامی که «زورخانه» مسجد دوم شیعیان بود. حالا یکصدسال از آن روزگار گذشته اما بنای زورخانه «پهلوان‌پور» هنوز پابرجاست و هنوز هم از آن آوای پهلوانی به گوش می‌رسد و ضرب مرشد در کوچه پس‌کوچه‌های حسن‌آباد می‌پیچد و در تمام تهران هم.

صدای پهلوانی و ضرب زورخانه اصلا نوایی نیست که خاموش شود و چراغی نیست که بمیرد و یا چرخی که از حرکت بازایستد.
این را تاریخ گواهی داده است؛ گواهی داده که چگونه ورزش، ادب پهلوانی و آداب باستانی با هم یکی شدند و از مردانِ مردِ روزگار، «پوریای ولی» ساختند و «تختی» را بر تخت اسطورگی نشاندند.
تاریخ می‌نویسد: زورخانه در ۷۰۰ سال پیش به‌وسیله پوریای ولی که ظاهرا از مردم آذرآبادگان بوده، تأسیس شد.
در دانشنامه بروک هاوس نیز آمده است: در مقطع زمانی خاص پیش از ۱۲۰۰ سال پیش که صلح نسبی بر ایران حکمفرما بود، جنگجویان ایرانی افزار نبرد ازجمله گرز و کمان و سپر را جهت آماده‌سازی‌ بدن برای آینده، تبدیل به افزار ورزشی نموده، به ورزش با آنها می‌پرداختند.

باب دوم- ورزش در ذات خود، سلامت روح و تن و روان را به ارمغان می‌آورد و نیکوتر آنکه ورزش همگانی که سلامت عامه مردم را نشانه رفته است، آنگاه که با منش پهلوانی در هم آمیزد و سایه‌سار زندگی مردمان شود، موجب برکتی پایدار در حیات اجتماعی خواهد شد.
وجه اشتراک ورزش همگانی و ورزش‌های پهلوانی را می‌توان در آداب و اخلاق جاری و ساری در آن جست‌وجو کرد.
ورزش همگانی که نشانی از رقابت و قهرمانی در خود ندارد، بیش از هر مقوله‌ای به ورزش باستانی و زورخانه‌ای نزدیک شده است.
بدون تردید یکی از رسالت‌های ورزش همگانی و البته تبعات نیکوی آن، ساخت هنجارها و تقویت پیوندهای اجتماعی است.

باب سوم- مدیریت شهری تهران در سال‌های اخیر کوشیده است تا با گسترش و فراگیرکردن ورزش و قراردادن آن در سبد خانوارها، گامی مطمئن و مؤثر در مسیر ساخت شهری سالم با شهروندانی سالم بردارد و این موضوع که یکی از مؤلفه‌های اصلی توسعه‌یافتگی است را در فرهنگ عامه مردم ماندگار و نهادینه کند.
در این مسیر، الهام از آموزه‌های ورزش باستانی و مدد گرفتن از روح پهلوانی، در قالب ورزش‌های محله‌ای، احیا شد. این امر نه‌تنها هویت محله‌ای را زنده کرده، بلکه انسجام و همبستگی اجتماعی در محلات را رقم زده است.
نگارنده این سطور معتقد است با تقرب و نزدیکی آموزه‌های اخلاقی فرهنگ ورزش باستانی و زورخانه‌ای به ورزش‌های همگانی، نه‌تنها سلامت، نشاط، شادابی و کارآمدی به جامعه هدیه داده می‌شود، بلکه می‌توان در مسیر ارزش‌های فراموش‌شده اخلاقی نیز گام‌های اساسی برداشت و با تأسی به الگوها و اسطوره‌های اخلاقی، غنای این فرهنگ چندهزارساله پرافتخار را به رخ کشید.

منبع: روزنامه همشهری،  سه شنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۹

۲۰ خرداد ۱۳۹۹ - ۱۵:۲۰
کد خبر: 1075

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • 2 + 0 =