به گزارش شهر، ذرات نفس‌گیر معلق در هوای تهران سالهاست طوری در ریه‌های دود گرفته شهروندان تهرانی جولان می‌دهند که تهران را به «پایتختِ آلودگی هوا» تبدیل کرده و مردم شاید از ۳۶۵ روز سال در مجموع حتی نصف سال، تنفس پاک که هیچ، تنفس قابل قبول را هم تجربه نکنند.
آمار شرکت کنترل کیفیت هوای تهران نشان می‌دهد که این شهر دودی از ابتدای امسال تنها پنج روز پاک داشته و مردم ۱۷۵ روز هوای قابل قبول، ۷۸ روز هوای ناسالم برای گروه‌های حساس و چهار روز ناسالم را پشت سر گذاشته‌اند.
این آمار در حالیست که با کاهش تدریجی دمای هوا، تهرانی‌ها دیگر کمتر از روزهای بهاری و تابستانی نفس راحت خواهند کشید و متأسفانه تعدادی از شهروندان نیز هستند که در همین روزهای آلوده که زمینه‌ساز و تشدید کننده انواع بیماری‌هاست، با درد دست و پنجه نرم می‌کنند و جان خود را از دست می‌دهند.
طبق قانون هوای پاک مصوب سال ۱۳۹۶ وزارت کشور، سازمان حفاظت محیط زیست، شهرداری‌ها، نیروی انتظامی، سازمان ملی استاندارد، وزارت صمت، وزارت نفت، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، وزارت نیرو، وزارت راه و شهرسازی، بیمه مرکزی، سازمان اداری و استخدامی، سازمان برنامه و بودجه، وزارت اقتصاد و امور دارایی، وزارت جهاد کشاورزی، سازمان صدا و سیما، وزارت علوم و سازمان هواشناسی از دستگاه‌های مسئول در کاهش آلودگی هوا هستند که از این میان ۱۴ دستگاه شامل وزارتخانه‌های نفت، نیرو، کشور، راه و شهرسازی، اقتصادی و امور دارایی، صمت، بهداشت درمان و آموزش پزشکی، آموزش و پرورش، ارتباطات و فناوری اطلاعات، شهرداری‌ها، سازمان حفاظت محیط زیست، معاونت راهنمایی و رانندگی، نیروی انتظامی و سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی در این زمینه وظیفه مستقیم دارند.
هفت سال است که از انتشار سیاهه آلودگی هوا گذشته و آخرین سیاهه را نیز شهرداری تهران منتشر کرده که البته وظیفه مستقیمی در این زمینه نداشته و امروز هم در حال تدوین سیاهه جدید است اما رئیس کمیسیون سلامت، محیط زیست و خدمات شهری شورای شهر تهران می‌گوید که برخی نهادها در ارائه اطلاعات برای نهایی شدن این سیاهه و مشخص شدن علل اصلی آلودگی هوای پایتخت، مقاومت می‌کنند و گویا نمی‌خواهند دلایل نفس‌تنگی دائمی تهران مشخص شود.
در سیاهه انتشار دوره قبل، سهم منابع متحرک در آلودگی هوا ۶۰ درصد بوده و فرودگاه‌ها، جایگاه‌های سوخت، راه آهن، پایانه‌های اتوبوس، موارد خانگی، تجاری و اداری و نیروگاه‌ها، پالایشگاه‌ها هر یک در آلودگی هوای شهر تهران نقش داشته‌اند.
جز مازوت‌سوزی در واحدهای صنعتی و نیروگاه‌ها که البته این روزها مسئولین دائماً در حال تکذیب استفاده از مازوت در صنایع هستند، منابع متحرک از جمله خودروهای فرسوده و اسقاطی در هاله‌ای از دود در گوشه گوشه تهران، آلودگی هوا را با خود حمل می‌کنند و هرچه فریاد سر داده می‌شود که باید این خودروها از رده خارج شوند، نه گوش کسی بدهکار است و نه توجه دلخوش‌کننده‌ای به این موضوع می‌شود و تنها اعتراض شعارگونه نسبت به این موضوع، لابلای اخبار و گزارشات رسانه‌ها سر بیرون می‌آورد و مجدداً محو می‌شود.
با افزایش قیمت خودرو و تورمِ همواره رو به رشد و کاهش توان اقتصادی مردم، چاره‌ای هم جز متوسل شدن به خودروهایی که به زحمت روشن می‌شوند، نمانده و در این میان دولت و وزارتخانه‌های اقتتصاد و دارایی، صمت و بانک‌ها هم چراغ سبزی به مردم برای تعویض خودروهای فرسوده با نو نشان نمیدهند. البته این در حالیست که خودروهای تازه نفس تولید داخلی هم در آلوده کردن هوای پایتخت سهیم هستند و به گفته ستاد معاینه فنی تهران، ۲۹ درصد از خودروهای نو در مراجعه اول معاینه فنی رد می‌شوند و از همین آمار تأسف‌بار می‌توان به حال صنعت خودروسازی گریست.
نام دستگاه‌های مسئول در کاهش آلودگی هوا را که مرور می‌کنیم، کمتر نهادی را می‌بینیم که کم و بیش به وظایف خود در راستای اجرای قانون هوای پاک عمل کند و کیفیت پایین سوخت، تردد سرسام‌آور حجم بالایی از موتورسیکلت‌های دودزا در کنار خودروهای فرسوده در معابر، مازوت‌سوزی در صنایع و تداوم فعالیت واحدهای صنعتی آلاینده، استفاده محدود از انرژی‌های تجدیدپذیر، سهم بسیار کمرنگ برنامه‌های فرهنگی و آموزشی در رسانه ملی و تخت‌های همیشه پر بیمارستان‌ها و مراکز درمانی و سرفه‌های مکرر شهروندان گواهی این مدعا هستند.
توسعه حمل و نقل عمومی پاک و به دنبال آن کاهش استفاده از خودروهای شخصی از جمله سیاست‌های دولت بود که علاوه بر شهرداری تهران، وزارت کشور، وزارت صمت، نفت و سازمان برنامه و بودجه و دیگر بخش‌ها نیز برای تسهیل شرایط تولید و واردات وسایل حمل و نقل عمومی برقی مکلف به همکاری با یکدیگر شدند و با وجود مانع‌تراشی‌ها و سنگ‌اندازی مافیای خودرو، پس از چند سال گرهی کوچک از مشکل ناوگان فرسوده حمل و نقل پایتخت در حال باز شدن است و تاکسی‌ها و اتوبوس‌های برقی با تلاش مدیریت شهری دوره ششم به تدریج در حال ورود به ناوگان هستند و واگن‌های جدید مترو برای افزایش ظرفیت آن، کاهش سرفاصله قطارها و ترغیب شهروندان به استفاده از این انبوه‌بر پاک در حال تولید در چین هستند. با این حال حتی با وجود تلاش برای واردات تاکسی‌های برقی، برخی بخش‌ها هنوز سنگی را از این مسیر برنداشته‌اند و با اینکه قرار بر تأمین تسهیلات برای کمک به رانندگان تاکسی جهت خرید این خودروها بود، وزارت نفت مدعی شده که پس از مدتی پیمایش و کاهش مصرف بنزین ناشی از تردد تاکسی‌های برقی، در این زمینه همکاری خواهد کرد.
از سویی دیگر اتوبوس‌های برقی با ایرادات سخت‌گیرانه سازمان استاندارد به سختی مسیر واردات را طی می‌کنند و با اینکه از استانداردهای محیط زیستی برخوردارند، با ایرادگیری‌هایی مواجه می‌شوند که این پرسش پیش می‌آید که چرا تولیدات داخلی از آن مستثنا هستند و با وضعیتی نه چندان مطلوب و کیفیت پایین محسوس وارد چرخه فعالیت می‌شوند؟
به جز توسعه حمل و نقل عمومی، توسعه فضای سبز نیز دیگر راه چاره‌ای است که می‌تواند اندکی از درد آلودگی هوا را بکاهد و نفسی تازه به شهر بدمد که در همین راستا تداوم توسعه کمربند فضای سبز و افزایش تعداد بوستان‌ها و تلاش برای حفظ باغات در طول سالهای اخیر بیش از پیش دنبال شد و ایجاد مسیرهای گردشگری و پیاده‌روی در سطح شهر برای توسعه حمل و نقل انسان محور در همین راستا در پیش گرفته شد و با وجود عدم همکاری وزارت نیرو در آبیاری مناسب فضای سبز و محروم ماندن درختان از آب، تلاش‌ها به سمت استفاده از پساب و نجات جان درختان از خشک شدن رفت.
اگر با نگاهی منصفانه به انجام وظایف دستگاه‌ها در کاهش آلودگی هوا بنگریم، می‌بینیم که شهرداری تهران از جهات مختلف به سمت کاستن ذرات آلاینده از هوا با تردد وسایل پاک و توسعه فضای سبز رفته اما پر واضح است که واردات قطره چکانی، محدودیت منابع دولتی، مانع‌تراشی‌ها و عدم همکاری‌ها در بخش‌های مختلف، همچنان به نفع تداوم آلودگی هوا در پایتخت ادامه دارد و متأسفانه با یک گل بهار نمی‌شود...
انتهای پیام/
نظر شما