عمده تحلیل نخبگان ما در طول این۳هفته اخیر توصیف غلطی از ماجرا بود. جنس مواجهه جامعه نخبگانی ما با پدیده‌های فرهنگی باید با یک روش تحلیل درست و چارچوب‌مند باشد. جنگ سایبری‌ای که دشمن در این روزها در کشور ما انجام داد، نخستین بار است که در دنیا تجربه می‌شود. این جنگ به واقع نخستین تجربه جنگ جهانی سایبری بود. هم از نظر حجم تولیدات رسانه‌ای، هم از نظر سطح و گستره مخاطبان و هم به لحاظ تنوع در بسترهای انتقال محتوا، این جنگ، بی‌سابقه بود و همه داشته‌های دشمن در حوزه سایبری پای کار آمده است.
یکی از این سلبریتی‌های خارجی که به موضوعات مرتبط با ایران پرداخته هر استوری‌اش نیم میلیون دلار قیمت دارد و تاکنون ۳ یا ۴ مورد برای موضوعات ایران استوری زده است. حجم ربات‌های دشمن، حملات متعدد سایبری به زیرساخت‌های کشور همه و همه نشان از یک حمله عجیب و گسترده علیه کشورمان دارد.
برخی از مردم به‌ویژه جوانان و نوجوانان، قربانی این جنگ سایبری هستند و دشمن دروغ‌هایش را مکرر و از بسترهای متعدد تکرار می‌کند و این تکرار تأثیر دارد. هر شب در فضای مجازی، جمهوری اسلامی سقوط می‌کند و تصور برخی از جوانان براساس همین بستر مجازی شکل می‌گیرد.
آنها تلاش کردند در محیطی علمی و نخبگانی مانند دانشگاه شریف درگیری ایجاد کنند و در این درگیری‌ها دانشجویانی کشته شوند، اما با تدبیر مسئولان، این پروژه شکست خورد.
باید مسیری را برویم که از این دو قطبی‌سازی و خشونت طرفینی به یک مسیر عقلانی سیر کنیم که بتوان درست به موضوعات پرداخت. چرا که این خسارت‌ها و رودررو قرار دادن مردم هیچ سودی برای کشور ندارد.
سال ۸۸هم کشور در حال گذر از یک بحران بود و رئیس‌جمهور آمریکا نامه‌ای برای رهبر معظم انقلاب نوشت و بسیاری از موضوعات و خواسته‌های ایران را پذیرفت، اما حوادث تلخ بعد از انتخابات، دشمن را امیدوار کرد و بازی دشمن عوض شد. این حوادث از باب عبرت گرفتن خوب هستند، اما موضع‌گیری برخی‌ها عجولانه بود و متأسفانه بر مبنای تصویر اغراق‌آمیزی که دشمن ارائه کرده بود، موضع‌گیری کردند. نوجوان ما قربانی این حادثه است و نباید نگاه دشمنی با او داشته باشیم.
رهبر معظم انقلاب از روی اعتقاد قلبی این نکته را هم در سفر خراسان جنوبی فرمودند و هم اخیرا باز تأکید کردند که یک خانم بدحجاب یا بی‌حجاب می‌تواند عمیقا باور به اسلام و انقلاب داشته باشد. این نگاه رهبری چقدر با دیدگاه برخی‌ها متفاوت است. برخی‌ها جامعه را از روی همین خط‌کشی‌ها دسته‌بندی می‌کنند و این چالش‌ها را به بار می‌آورند؛ درحالی‌که نگاه رهبری جذب حداکثری است. دشمنان اسلام را قبول ندارند و کسی که پرچم اسلام و پرچم امام حسین(ع) را آتش می‌زند تکلیفش روشن است. برخی‌ها هم با سکوتشان به برنامه دشمن دامن می‌زنند.
پرچم کومله و تجزیه‌طلبی در همه تجمعات خارج از کشور دیده می‌شود و عوامل آنها در برخی از استان‌های غربی رجز می‌خوانند و پرچم می‌گردانند. ما کشوری هستیم که با تنوع قومیتی، فرهنگی و مذهبی مواجهیم و اگر بنا باشد هر کدام از این گروه‌های تجزیه‌طلب قصد برهم زدن انسجام ملی را داشته باشند دیگر چیزی از ایران باقی نمی‌ماند. تاکنون ۲۰نفر در این حوادث مظلومانه شهید شده‌اند.
چه‌کسی پاسخگوست؟ تصاویر وحشی‌گری اغتشاشگران را ببینید. آیا می‌توان نام معترض بر این افراد گذاشت؟ باید با مردم گفت‌وگو کنیم و هرجایی هم اشکالی داریم باید جبران کنیم.
انتهای پیام/
نظر شما